This study was carried out in Isparta University of Applied Sciences, Faculty of Agriculture, Agricultural Research, and Application Farm in 2021 to determine the effect of different irrigation water levels on tuber yield and quality parameters of the Agria potato variety. Drip irrigation method was used in the study and five different irrigation water levels (S1: 120% of the seven-day ETo, S2: 90% of the seven-day ETo, S3: 60% of the seven-day ETo, S4: 30% of the seven-day ETo, S5: No irrigation except germination and emergence) were determined based on the reference evapotranspiration (ETo). Irrigation water (IW) amounts varied between 85.66-639.26 mm and evapotranspiration varied between 296.54-825.15 mm. Different amounts of IW significantly affected the vegetative growth, yield and quality parameters of potato. As irrigation water decreased, total tuber yield and marketable yield declined. Total tuber yield and marketable yield were 46.11 t/ha and 40.59 t/ha, respectively, in S1 treatment where the maximum amount of IW was applied, while they were 12.96 t/ha and 6.37 t/ha, respectively, in S5 treatment where no irrigation was applied. Logarithmic relationships were determined between evapotranspiration and total yield and between the amount of IW and total yield. Water use efficiency was determined between 43.69-55.88 kg/(ha×mm) and irrigation water use efficiency between 32.34-51.86 kg/(ha×mm) and yield response factor (ky) was calculated as 1.19.

Cucurbitaceae family fruits, especially melons, offers significant quantities of minerals carotenoids and phenolic compounds, contributing to their antioxidant activity. However, seeds of these fruits are usually discarded as waste by products. In current study, seeds of watermelon (Citrullus lanatus) and muskmelon (Cucumis melo) were separated, dried, grounded and extracted, with 70% ethanol, to investigate total phenolic content (TPC), flavonoid content (TFC), carotenoid content (TC) content, and total antioxidant activity (TAA). Further, antimicrobial activities of these extracts were tested against selected bacterial and fungus strains. Results showed that extracts of both cucurbits presented significant amounts of phytochemicals, with higher quantities presented by watermelon seeds. In watermelon seeds, TPC were found 156.50 mg/GAE 100 g, TFC 56.78 mg CE/100 g, TC 36.65 mg/100 g, and TAA 71%, and these amounts were significantly higher than those found in muskmelon seeds. Antimicrobial study results showed that extracts of both seeds exhibited significant zone of inhibitions against three bacterial and three fungal species, and these values were very comparable to the reference antimicrobial drug used, Ciprofloxacin. Findings of current research work provided significant grounds for presence of phytochemical bioactives in two melon fruits seeds, providing the basis for extraction and utilization of these bioactives, through processing and fortification different pharma foods.

Maternal kalıtımın moleküler göstergesi olan mitokondrial DNA, genomik DNA‘ya oranla daha hızlı evrimleşmesi, rekombinasyonun olmayışı ve türlerin coğrafi dağılımına göre farklılıklar göstermesi gibi özelliklerinden dolayı popülasyon genomiği, filogenetik ve filocoğrafik çalışmalarda sıklıkla tercih edilen belirteçlerden birisidir. Bu çalışmada Anadolu'da yetiştirilen bazı yerli sığır ırklarının, ırk içi ve ırklar arası genetik çeşitlilikleri ile filogenetik ilişkilerinin ortaya konulması amacıyla mitokondrial DNA D-Loop bölgesi dizi analizleri gerçekleştirildi. Öncelikle araştırmaya konu olan sığır ırklarının örnekleme çalışması tamamlandı. Standart Fenol/Kloroform Yöntemi kullanılarak DNA izolasyonu yapılan örneklerin mitokondrial DNA D-Loop bölgesinin yükseltgenmesi ise Polimeraz Zincir Reaksiyonu ile yapıldı. DNA dizi analizi sonrası yerli sığır ırklarına ait veriler GenBANK’ tan alınan referans mitokondrial DNA dizileri ile birlikte hizalandı. Haplotip ve nükleotid çeşitlilikleri ile popülasyon içi ve popülasyonlar arası genetik ve filogenetik ilişkileri değerlendirildi. Elde edilen veriler ile Anadolu yerli sığır ırklarının, nükleotid ve haplotip çeşitliliği, haplotip sayıları ile popülasyon içi ve popülasyonlar arası varyasyonun oldukça yüksek olduğu belirlendi. Anadolu da yetiştirilen yerli sığır ırklarının filogenetik olarak Asya ve Avrupa sığır ırkları arasında yer aldığı sonucuna varıldı.

The aim of the experiment is to study in vitro regeneration efficiency of international potato center (CIP)-bred salt tolerant potato genotypes under salt stress condition and to identify effective potato genotype(s) for saline belt areas of Bangladesh. An in vitro shoot bioassay of eight CIP-bred potato genotypes viz. CIP 102, CIP 106, CIP 111, CIP 117, CIP 124, BARI Alu 72 (CIP 139), and BARI Alu 73 (CIP 127) and CIP 136 were used. In this study, single node of these genotypes was cultured in MS media supplemented with 0, 80, 100, 120, 140 and 160 mM NaCl. Among the eight genotypes, BARI Alu 72 (CIP 139) showed the highest tolerance against salinity up to 160 mM NaCl (14.61 dS/m) for all studied parameters (except shoot and root initiation) with the highest plant height (9.67 cm), leaves number (13.60), nodes number (9.50), root length (6.50 cm), roots number (7.80), fresh weight of shoot (536.1 mg) and root (205.60 mg). On the other hand, CIP 106 was found the most susceptible genotype against salinity showing its highest salinity tolerance up to 120 mM NaCl (10.96 dS/m) with maximum plant height (7.17 cm), leaves number (12.50), nodes number (6.50), root length (7.50 cm), roots number (9.7), fresh weight of shoot (572.3 mg) and root (250 mg). The experiment's findings corroborated CIP's findings that they were salt tolerant, as well as recommended for their cultivation suitability in saline-affected area in Bangladesh.

Fish consumption choices are impacted by the socioeconomic aspects of customers. A field survey was done in 2022 with the purpose of (i) measuring the frequency of fish consumption, (ii) studying the socioeconomic characteristics of customers and their preferences; and (iii) researching the variables impacting the consumption of fish by consumers in the Siraha district. A sample size of 102 individuals was selected randomly from the Siraha district, including the Lahan Municipality, Dhangadhimai Municipality, and Golbazar Municipality, to ensure representation across diverse socio-economic backgrounds. Data was collected using a questionnaire administered to the participants. Respondents (58.8%) overwhelmingly prefer to eat fish more than twice a week, throughout the year or particularly in winter. Rohu (Labeo rohita) and carp (Cyprinus carpio) are the most often eaten fish species. The frequency of fish-consumption shows a strong connection with income level and education level. The stepwise multiple regression model explained 58.1% of the overall variation in fish consumption. The market structure is not sanitary, the price of fresh fish is expensive, and the consumption frequency of customers is impacted, particularly for poor socio-economic groups. boosted by a variety of various legislation, marketing, and advertising methods. In addition, consumers should be dispersed throughout the year rather than exclusively in particular seasons.

Kefir is a fermented product obtained from goat, sheep and cow milk as a result of lactic acid and ethyl alcohol fermentation. In this study, it was aimed to investigate the possibility of producing an alternative functional kefir product from almond milk. It was enriched with banana and honey to improve its sensory properties. Samples were stored at +4oC for 14 days. The pH and dry matter of samples containing almond milk were lower than those containing cow’s milk. Serum separation increased with the increase of almond milk ratio. The use of banana increased dry matter and viscosity, and decreased serum separation. pH, dry matter and viscosity decreased during storage. The highest L* value was observed in the control kefir produced from 100% cow’s milk, and the lowest in the samples containing honey and banana on the 1st day of storage. It can be said that the addition of honey increases the b* value and the addition of banana decreases the b* value. As almond milk ratio and storage time increased, bacteria counts decreased. The lactococci counts of the samples with banana added (except for the control) were higher than the others. In the samples with banana and honey, a higher increase in yeast count was observed during storage compared to plain kefir (control sample). It can be said that the use of almond milk reduces the general acceptability of kefir. Almond milk can be successfully used in kefir production as a substitute for cow’s milk, if sweeteners, fruit and thickeners are used.

Staphylococcus aureus (S. aureus) insanlarda ve hayvanlarda patojen bir tür olup, dünyadaki gıda kaynaklı zehirlenmelerin en önemli nedenlerinden biridir. Bu çalışmada farklı hayvan türlerine (sığır, koyun, keçi ve tavuk) ait etlerde ve gıdaların temas ettiği yüzeylerden elde edilen örneklerde S. aureus’un koagülaz (coa), clumping faktör (clfA) ve protein A (spa-IgG; spa-X) gibi önemli virülens genlerinin moleküler yöntemlerle karakterize edilmesi amaçlandı. Bu amaçla Sivas ilindeki çeşitli işletmelerden et (n=400) ve yüzey svap (n=50) örnekleri toplandı. Örnekler fenotipik yöntemlerle koagülaz pozitif S. aureus olarak identifiye edildi. Koagülaz pozitif olarak doğrulanan izolatlara ait virülens genleri tekli ve mültipleks Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PZR) ile incelendi. Toplamda 450 örneğin 110’unda (%24,4) S. aureus belirlendi. Bu izolatların %29, %24, %14, %32 ve %22 oranlarında sığır, koyun, keçi ve tavuk et örneklerinin yanı sıra yüzey örneklerinde de bulundu. S. aureus izolatlarının tamamında coa, clfA, spa’nın IgG bağlayan bölgesi ve X bölgesini kodlayan genler tespit edildi. Bu dört gen bölgesinin ikisinde polimorfizmler gözlendi. Coa-PZR’da, izolatların tamamında beş farklı moleküler uzunluğa sahip ve 500-1400 bç arasında değişen tek bir bant oluşumu bulundu. spa-X-PZR’da ise izolatların tamamında yedi farklı moleküler uzunluğa sahip ve 190-350 bç arasında değişen tek bir bant oluşumu belirlendi. Sonuç olarak, et ve yüzey orijinli S. aureus izolatlarında coa-PZR ile spa gen polimorfizmleri tespitinin geleneksel yöntemlere karşı iyi bir alternatif olarak kullanılabileceği, dolayısıyla stafilokokal enfeksiyonlara karşı etkili kontrol stratejilerinin geliştirilmesi ve halk sağlığının korunmasına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

The maize weevil (Sitophilus zeamais Motschulsky) causes significant quantitative and qualitative losses during storage. To identify resistant varieties of maize against this pest, an experiment was conducted in a Completely Randomized Design (CRD) with 11 varieties in free and no-choice conditions. The study measured weight loss, mean bored grain, debris, and weevil numbers at 30, 60, and 90 days. The findings showed that BG13Y-POP, Manakamana-7, and RML-19/RML-6 were the most resistant varieties, with weight loss percentages of 1.99%, 1.47%, and 1.74%, respectively, and final weevil numbers of 104, 72, and 73. Ganesh-2 and ZM-401 were the most susceptible varieties, with weight losses of 7.34% and 6.05%, respectively. The maximum debris weight was found in RML-761/RL-105 (1.98 g), while the minimum was found in Manakamana-7 (0.26 g). The highest number of bored grains was observed in Ganesh-2 (81), while the lowest number was observed in Rampur-4 (51). Similarly, ZM-401 (158) and Ganesh-2 (165) exhibited the highest weevil population, while the lowest count was found in Rampur-4 (72). Overall, using resistant varieties, such as Manakamana-7, BG13Y-POP, and RML-19/RML-6, can be an effective approach for reducing post-harvest losses from weevil infestation.

Bu çalışma, Eskişehir Geçit Kuşağı Tarımsal Araştırma Enstitüsü (EGKTAE) Tavuk Islah işletmesinde ıslahı gerçekleştirilen 2 saf baba (B1 ve B2) ile 3 saf ana (A1, A2 ve A3) hattında 14-42 haftalar arasında yürütülmüştür. Tüm saf hatlarda artan yaşla birlikte FPD skorlarında artış görülmüştür. Canlı ağırlıkların daha yüksek olduğu baba hatlarında (B1 ve B2) 14 haftalık yaşta daha düşük FPD skorları görülürken, 42 haftalık yaşta ana hatlarından (A1, A2 ve A3) daha yüksek olmuştur. Ana hatlarında 30 ve 42 haftalık yaşlarda baba hatlarına göre daha yüksek yumurta verimi ve kuluçkalık yumurta verimi elde edilmiş ve hatlar arasındaki farklılıklar önemli bulunmuştur (P<0,01). Yumurtlama döneminde A1, A2, A3, B1 ve B2 saf hatlarında gerçekleşen kuluçkalık yumurta oranları sırasıyla %98,55, %96,68, %97,75, %96,39 ve %97,23 olarak belirlenmiştir. Saf hatlarda yumurta ağırlıkları bakımından farklılıklar önemli bulunmuştur (P<0,01). Döllülük oranları bakımından genotipler arasında önemli farklılıklar belirlenmiştir (P<0,01). Ebeveynlerin 14, 20, 30 ve 42 haftalık yaşlarındaki canlı ağırlıkları ile FPD skorları arasında belirlenen korelasyon katsayıları sırasıyla 0,70, 0,64, 0,72 ve 0,67 bulunmuştur (P<0,01). 42. hafta yumurta verimi ve kuluçkalık yumurta verimi ile FPD değerleri arasında -0,56 ve -0,54’lük korelasyon katsayıları belirlenmiştir (P<0,01). Döllülük oranları ile canlı ağırlıklar arasındaki korelasyon katsayıları önemli bulunmamıştır. Canlı ağırlıklar ile yumurta verimi ve kuluçkalık yumurta verimi arasındaki önemli düzeyde negatif yönlü korelasyonlar bulunmuştur (P<0,01). Sonuç olarak, CA ve FPD düzeyleri baba hatlarında daha yüksek bulunurken, KYV bakımından ana hatları üstünlük sağlamıştır. Artan CA ile FPD düzeyindeki artış üreme performansındaki düşüşe katkı sağlamış olsa da döllülük oranı üzerinde olumsuz bir etki ortaya çıkmamıştır.

Böcekler, birçok farklı habitata uyum sağlayabilen en başarılı türlerden biridir. Böceklerin bu özelliği onların evrimsel açıdan güçlü becerilerini göstermektedir. Şimdiye kadar tanımlanan türlerin yaklaşık %80’inden fazlası Insecta’ya aittir. DNA dizisi teknolojisindeki gelişmeler ve düşük maliyet, araştırmacıların birçok böcek türünün tüm genomlarını dizilemesine izin verdi. Karşılaştırmalı genomik yaklaşımı, böceklerin hızlı ve başarılı adaptasyonunun altında yatan moleküler ve evrimsel mekanizmaları ortaya çıkarmak için güçlü araçlardan biridir. Protein aileleri ve kopya sayıları, türlerin evrimsel ihtiyaçlarını ortaya çıkarmak için kilit faktörlerden biridir. Farklı böcek taksonları kullanılarak böcek evrimi üzerine çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Bununla birlikte, bu çalışmalar gen ailesinin evrimi ve filogenetik ilişkilere odaklandı. Bu çalışmada, protein familyalarını ve bunların kopya sayılarını ve böceklerdeki varyasyonlarını belirlemek için yirmi böcek türünün genomları incelenmiştir. Sonuçlar, böceklerin temel protein ailelerini (Reseptör proteinleri, Pkinaz, Tripsin) temel yaşam görevlerini yerine getirmek için benzer kopya numaralarıyla paylaştığını gösterdi. Ek olarak, birkaç protein ailesinin bazı türlerde farklı kopya sayılarına sahip olduğu bulundu, bu da her türün adaptasyon ihtiyacının farklı olduğunu gösterdi. Bu çalışma aynı zamanda böceklerdeki birkaç proteinin varyasyonunu da vurguladı.