Bu çalışmada, modifiye atmosfer paketleme (MAP) ve 1-metilsiklopropen (1-MCP) ‘Farfia’ kayısı çeşidi meyvelerinin hasat sonrası dayanımlarına etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma; a) Kontrol, b) MAP, c) 1-MCP, d) MAP + 1-MCP, e) RipeLock™ MAP ambalaj + 1-MCP olacak şekilde beş farklı uygulama gerçekleştirilmiştir. 1-MCP, 24 saat 625 ppb olarak uygulanmıştır. ‘Farfia’ kayısı çeşidine ait meyveler 8 hafta süreyle 0°C’de %90 nemde depolanmıştır. Depolama öncesi ve süresince 2 haftalık periyotlarla alınan örneklerde ambalajların ağzı açılarak 2 gün raf ömründe (20°C) bekletildikten sonra ağırlık kaybı, renk, meyve eti sertliği, suda çözünür kuru madde miktarı, asitlik, pH, toplam fenol miktarı, antioksidan aktivitesi, solunum hızı, etilen salınımı, duyusal değerlendirme ve çürüklük gelişimi belirlenmiştir. MAP’ın yer aldığı uygulamalar, kayısı meyvelerinin ağırlık kaybını depolama ve raf ömrü süresince önemli derecede azalttığı görülmüştür. Meyve eti sertliğinin korunmasında, MAP ile 1-MCP’nin birlikte uygulamaları etkili olmuştur. MAP’ın yer aldığı uygulamalarda meyvelerin solunum hızları daha düşük bulunmuştur. MAP ve 1-MCP’nin teksel ve birlikte uygulanmaları kayısı meyvelerinin etilen salınımını yavaşlatmıştır. Çalışma sonucunda MAP ile 1-MCP’nin birlikte yapıldığı uygulamalardaki ‘Farfia’ kayısı meyvelerinin 42 gün başarıyla saklanabileceği saptanmıştır.

Viral diseases are among the most significant challenges in protecting plants of the Cucurbitaceae family, with viruses from the Potyvirus genus, such as zucchini yellow mosaic virus (ZYMV) and watermelon mosaic virus (WMV), causing up to 100% yield losses under favorable conditions.  Despite the importance of these viruses, there have been no previous studies investigating potyvirus diseases in Cucurbitaceae production areas in Çanakkale province. Consequently, the status of these diseases in the region remains unknown. This study aims to address this gap by analyzing the presence of potyviruses in Cucurbitaceae production areas in Çanakkale. In the 2021 production year, a total of 137 samples exhibiting virus and virus-like symptoms were collected from various Cucurbitaceae production sites in Çanakkale province and its districts. The samples were tested using RT-PCR with primer pairs specific to WMV and ZYMV. From the infected samples, seven isolates were selected for further analysis, and the coat protein (CP) genes were amplified and sequenced. The results revealed that WMV was detected as a single infection in 78 samples, ZYMV in one sample, and mixed infections of ZYMV+WMV were found in 39 samples, indicating that WMV is notably prevalent in Çanakkale. Bioinformatics analyses demonstrated that the Turkish WMV and ZYMV isolates share more than 90% similarity with other isolates in both the local samples and the GenBank database. Phylogenetic analysis further revealed that Turkish WMV and ZYMV isolates are closely related to each other. This is the first study to reveal the presence and phylogenetic relationships of ZYMV and WMV in cucurbitaceous plants in Çanakkale province of Türkiye.

The Zamboanga Peninsula region significantly contributes to the Philippine coconut production, wherein abaca is also cultivated as an additional crop within coconut plantations. Still, coconut farmers belong to the country’s poverty sector. Abaca plays a significant role in providing an alternative source of income as a perennial intercrop in agroforestry systems like coconut. However, the productivity and sustainability of this farming system are affected by practices such as nutrient management, which is not explicitly known. Using a mixed-methods approach, this study applies a combination of quantitative and qualitative data-gathering techniques to assess the nutrient management practices adopted by the 33 qualified respondents, including challenges encountered and perceptions to abaca under the coconut farming system and fertilizer use. Quantitative data were analyzed using IBM SPSS Statistics version 29, and thematic analysis was utilized for qualitative data. Results indicate that most (88%) of the farmers in the area did not apply fertilizers for their abaca. Yet, they still consider abaca as one of the income-generating crops besides coconut. The lack of financial resources and irregular harvesting operations are significant challenges that hinder fertilizer application. Findings revealed the need to develop low-cost and practical nutrient management technology for abaca under coconut, which shall be complemented with an effective human resource management system of skilled harvesters for the continuous harvesting operation of abaca to translate good crop growth into good yield and income. This will serve as a basis for government institutions and other stakeholders in developing and implementing programs and policies to improve the abaca and coconut industries.

Sustainable agricultural production depends on increasing crop productivity while preserving soil health and reducing environmental risk. The purpose of this study was to evaluate the potential of biochar (10 t ha-1) based organic and inorganic fertilizer for increasing okra productivity through a field experiment conducted in Gajuri, Dhading. A 130 m2 area was divided into six treatment groups, each with four replications, using a Randomized Complete Block Design. The following were the treatments: i) inorganic fertilizer (RF); ii) biochar plus inorganic fertilizer (BF); iii) biochar plus vermicompost (BVC); iv) biochar plus poultry manure (BPM); v) biochar (BC); vi) control; neither biochar nor fertilizer (CK). The recommended rates of urea, di-ammonium phosphate (DAP), and muriate of potash (MOP) were applied to the mineral NPK fertilizers in RF and BF. The rate whereby organic fertilizers were applied was 200 kg N ha-1. Plots treated with biochar and various fertilizer groups were compared in terms of growth and yield efficiency. The BVC treatment was found to exhibit poorer growth performance in terms of plant height, number of leaves, primary branches, and nodes compared to the combination of biochar and poultry manure. Fruit output rose by 170% over CK (7.13 mt ha-1) and by 53.26% over RF (12.58 mt ha-1) after BPM treatment (19.28 mt ha-1). While BF and RF did not significantly differ in terms of growth characteristics, BF outproduced RF by 29% and CK by 126.79% in terms of pod yield. BF and BPM offered greater financial rewards than alternative treatments.

çalışma, Türkiye’nin önemli bir fındık bölgesi olan Düzce ilinde yabancı ot sorunu ve mücadelesinde üreticinin bilgi, deneyim ve sorunları çözmedeki yetkinliğini tespit etmek amacıyla planlanmıştır. Çalışma kapsamında, Düzce’de 2021-2022 yıllarında toplam 100 fındık üreticisine 30 soru yöneltilmiştir. Anket sonuçlarına göre; üreticilerin %53’ünün eğitim seviyesinin lise ve üzeri olduğu, %52’sinin fındık yetiştiriciliğini aile varlığı olduğu için ve %34’ünün ise geçimlerini sağlamak amacıyla yaptığı anlaşılmıştır. Üreticilerin %84’ünün yabancı otları önemli derecede sorun gördüğü; mücadele için %80’inin biçme, %9’unun ise kimyasal mücadele uyguladığı tespit edilmiştir. Üreticilerin %40’ı fındık yetiştiriciliği dışında sanayi ve ticaret alanında, %17’si kamu kurumlarında çalışarak ek gelir elde ettiklerini; yine %65 gibi büyük bir çoğunluğu ise fındık dışında herhangi bir ürün yetiştirmediklerini beyan etmişlerdir. Üreticiler fındık bahçelerinde sorun olan 45 farklı yabancı ot türü bildirmişlerdir. Bu yabancı ot türlerinden; dam bromu (Bromus tectorum L.), tek yıllık salkımotu (Poa annua L.), yara otu (Prunella vulgaris L.), yonca (Medicago sativa L.), şebrek (Lapsana communis L.), bataklık sinirotu (Plantago lanceolata L.), kuzukulağı (Rumex acetosella L.), ak üçgül (Trifolium repens L.), böğürtlen (Rubus sanctus Schreb), tarla sarmaşığı (Convolvulus arvensis L.), yabani çilek (Fragaria vesca L.) ve kadife otu (Holcus lanatus L.) türlerinin yaygın olduğu bildirilmiştir. Ayrıca, üreticiler mevcut yabancı otlara karşı uyguladıkları kimyasal mücadele ile yabancı ot sorununu belli bir ölçüde çözdüklerini ancak böğürtlen, eğrelti otu, tarla sarmaşığı, ısırgan otu ve köpek dişi ayrığı ile mücadelede yeterli başarı elde edemediklerini belirtmişlerdir.

Bu çalışma, BAP, IBA ve IAA hormonlarının 50 ve 100 ppm dozlarının Melissa officinalis L. (Oğulotu) bitkisinin büyüme ve biyokimyasal parametreleri üzerindeki etkilerini araştırmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Deneme, sera koşullarında “Tam Şansa Bağlı Tesadüf Parselleri” deneme desenine göre üç tekrar ile yapılmıştır. Çalışmada; fide boyu, kök uzunluğu, fide yaş ve kuru ağırlıkları, kök yaş ve kuru ağırlıkları, klorofil a ve b, toplam karotenoidler, toplam fenolik maddeler ve antioksidan aktiviteler (CUPRAC ve FRAP) değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda; kök yaş ağırlığı dışındaki büyüme parametrelerinde hormon uygulamalarının kontrole göre önemli etkisinin olduğu, fide boyu, yaş, kuru ağırlıkları ile kök kuru ağırlıklarında en yüksek sonuçlara IBA50 dozunda ulaşıldığı, kök uzunluğunda ise en yüksek değere BAP100 uygulamasında ulaşıldığı görülmüştür. Klorofil a, b ve total karotenoid parametrelerinde en yüksek değerler kontrol uygulamalarından, en yüksek antioksidan aktivite (FRAP) BAP100, en yüksek toplam fenolik madde miktarı ise IBA100 uygulamalarında ölçülmüştür.

The research methodology was based on determining the soil moisture consumption per unit of photosynthesis productivity, establishing the influence of the moisture consumption coefficient on the productivity of photosynthesis on the yield of sunflower genotypes. The aim of the research was to determine the physiological characteristics of the formation of plant productivity of different sunflower samples and use them in assessing and creating genotypes for cultivation in arid conditions. The conducted investigations allowed to determine physiological factors and properties of plants that determine the level of formation of the weight of seeds of the head and the yield of sunflower. The weight of seeds of the head is determined by the amount of soil moisture consumption per unit of net productivity. Between the indicators of soil moisture consumption per unit of net productivity at the stage of formation of the head - the beginning of flowering, a direct negative correlation interdependence was established. Sunflower varieties with a minimum consumption of soil moisture per unit of net productivity of photosynthesis of 1.01-1.05 m-3 g m-2 per day form in arid conditions of the Steppe of Ukraine the maximum level of weight of seeds of the head of 58.7-78.7 g, which ensures obtaining a high yield within 2.68-3.49 t ha-1. The conducted assessment of genotypes by indicators of soil moisture consumption per unit of net productivity made it possible to create highly productive varieties of sunflower Emelard, Igolya, Orlik.

Optimum condition at 64.80% maize flour, 20% groundnut paste and 13.20 % palm oil was formulated to produced nutritionally enhanced aadun snack. The snack was stored in the different storage materials namely, sweet prayer plant leaves (control) which is usually used by most locals, low density polyethylene (LDPE), high density polyethylene (HDPE) and food grade plastic container (PC). The initial properties (energy, oxidative and sensory properties) of the enhanced aadun (before storage) were investigated and stored in each of the storage materials. The enhanced aadun samples in each storage material were analysed at two weeks interval for eighteen weeks. The results obtained were analysed statistically to examine the effect of the storage material on the aforementioned properties. The results for energy content decreased significantly (P>0.05) in across all the samples stored. The free fatty acid, acid valve and peroxide value increased significantly (P<0.05) in all the storage materials during the storage period but only the samples stored in PC and HDPE were within the recommended limit of FAO (Food and Agricultural Organization) at the end of the storage period. The sensory quality of the control sample was acceptable up to 12 weeks while samples in other storage materials were still acceptable at the end of the storage period under ambient storage condition.

Küresel gıda talebindeki hızlı artış nedeniyle yüksek kaliteli hayvansal ürün üretiminin artırılması gerekliliği, modern hayvancılık uygulamalarında teknoloji kullanımı ihtiyacını beraberinde getirmiştir. Özellikle ekstansif koşullarda küçükbaş hayvan yetiştiriciliğinde hayvanların otomatik olarak izlenmesi ve yönetilmesi, verimliliğin artırılması açısından büyük öneme sahiptir. Bu noktada, insansız hava araçlarından elde edilen yüksek çözünürlüklü görüntüler ile derin öğrenme algoritmalarının birleştirilmesi, sürülerin uzaktan takip edilmesinde etkili çözümler sunma potansiyeli taşımaktadır. Bu çalışmada, insansız hava araçlarından (İHA) elde edilen yüksek çözünürlüklü görüntüler üzerinde derin öğrenme algoritmaları kullanılarak kıl keçilerinin otomatik olarak tespit edilmesi, takip edilmesi ve sayılması amaçlanmıştır. Bu kapsamda, en güncel You Only Look Once (YOLOv8) mimari varyasyonlarından YOLOv8n, YOLOv8s, YOLOv8m, YOLOv8l ve YOLOv8x olmak üzere beş farklı model gerçek hayvan izleme uçuşlarından elde edilen İHA görüntüleri üzerinde eğitilmiştir. Elde edilen bulgulara göre, 0,95 F1 skoru ve 0,99 mAP50 değeri ile hem sınırlayıcı kutu tespiti hem de segmentasyon performansı açısından en yüksek başarımı YOLOv8s mimarisi göstermiştir. Sonuç olarak, önerilen derin öğrenme tabanlı yaklaşımın, İHA destekli hassas hayvancılık uygulamalarında etkili, düşük maliyetli ve sürdürülebilir bir çözüm olabileceği öngörülmektedir.

The utilization of Nigella sativa L., commonly known as black cumin, in traditional and medicinal practices is well-documented, attributing to its wide-ranging biological activities. Given its significance, this study explores the efficacy of various seed priming treatments (control, distilled water, potassium humate, and gibberellic acid) under laboratory and field conditions to enhance the early growth stages of Nigella sativa L. Priming treatments aimed to improve germination rates, plant height, and other growth parameters, potentially translating into increased agricultural productivity. According to results plant height ranged from 52.38 to 58.91 cm, number of branches between 3.76 and 3.98 (branch plant-1). The number of capsules varied from 4.93 to 6.81 (capsule plant-1),  capsule seed weight was between 0.19 and 0.22 (gram capsule-1 ), and the thousand-seed weight ranged from 2.26 to 2.39 grams. The germination rate ranged from 78% to 93%, germination index 4.22-5.83 and mean germination time was observed from 4.27 to 4.82 days. Our findings reveal significant effects of priming on germination parameters and  plant height, this offering insights into the potential of these treatments to optimize crop growth. However, the transition of these benefits to field conditions, particularly yield-related parameters, appeared limited, suggesting the complex nature of growth enhancement strategies and their implications for agricultural practices.