Probiotics are defined as live microorganisms that provide beneficial effects when consumed in sufficient quantities. Currently available probiotics are bacteria such as Lactobacillus, Bifidobacterium and Bacillus. In recent years, yeast has presented great potential for the development of new probiotics. Saccharomyces cerevisiae var. boulardii is the only yeast that has been recognized and characterized as probiotic until today. This raises the question of whether other yeast species have probiotic properties. Recent investigations show that some species with probiotic evidence are Kluyveromyces marxianus and Pichia kudriavzeii, except S. cerevisiae. Most of the enzymes produced by the preserved yeast are involved in the metabolism of complex compounds in foods, thus forming the nutritional value and organoleptic properties of fermented foods. EFSA has given the QPS statue, the "food additive," only a few yeasts. In order to verify interesting properties, probiotic working of yeasts needs to be examined in more detail.

Türkiye; coğrafik, topoğrafik ve ekolojik farklılığının sonucu olarak oldukça zengin bir biyolojik çeşitliliğe sahiptir. Türkiye biyolojik zenginliği nedeni ile bir biyolojik çekim merkezi ve zengin bir biyolojik materyal deposu olma özelliği arz etmektedir. Biyolojik çeşitliliğin yetkili kurumların izni olmadan toplanması ve yurt dışına çıkarılması, biyo-kaçakçılık olarak adlandırılmaktadır. Maalesef, alınan bütün tedbirlere rağmen, birçok sektör tarafından kullanım alanı olan biyolojik çeşitliliğimiz, biyolojik kaçakçılığa maruz kalmış ve kalmaya devam etmektedirler. Biyolojik çeşitliliğimizi gelecek nesillere, güvenli bir biçimde teslim etme konusunda içimizin rahat ve gönlümüzün ferah olması gerekir. Bu amaçla; i) toplumsal duyarlılığın oluşturulması, ii) uzman personellerin yetiştirilmesi, iii) yasal düzenlemelerin en üst düzeyde yapılması, iv) ulusal ve uluslararası koordinasyon ve işbirliğinin sağlanması ve canlı tutulması, v) biyolojik çeşitliliğin korunması ve sürdürülebilir kullanılmasına hizmet etme potansiyeli olan çalışmalara yeteri kadar destek verilmelidir. Bu makalenin amacı Türkiye’nin biyolojik çeşitliliğinin önemini ortaya koymak, biyolojik çeşitliliğin azalmasına neden olan biyo-kaçakçılığa Türkiye odaklı dikkat çekerek, Türkiye’de biyo-kaçakçılığın önlenmesine katkıda bulunmaktır. Dolayısıyla bu makalede biyo-kaçakçılık konusu Türkiye ölçeğinde değerlendirmiş, son yıllarda Türkiye’de kayıtlara geçen biyo-kaçakçılık olaylarını güncel örnekleri ile sunulmuş ve biyo-kaçakçılığı daha etkin bir biçimde önlemek için alınması gereken önlemler değerlendirilmiştir.

Bu çalışma, farklı NaCl konsantrasyonlarının bazı şeker mısır (Zea mays L. sacharata sturt.) çeşitlerinin çimlenme ve erken fide gelişimi üzerine etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada Vega F1 (sh2), Merit F1 (su) ve Tanem F1 (su) çeşitlerinin tohumlarına 0 (kontrol), 2, 4, 6, 8 ve 10 dSm -1 konsantrasyonlarında NaCl uygulanmıştır. Tohum ekiminden 5 gün sonra çeşitlerin çimlenme oranı, 12 gün sonra kök uzunluğu, gövde uzunluğu, kök gövde oranı, kök kuru madde oranı, gövde kuru madde oranı, fide gücü indeksi ve tuz toleransı ölçümleri yapılmıştır. Araştırmada incelenen karakterler arasında istatistiki açıdan önemli farklılıklar tespit edilmiştir. Sonuç olarak; farklı tuz konsantrasyonlarına çeşitler tuz oranı artıkça çimlenme oranı ve fide gelişimi özelliklerinin azaldığı tespit edilmiştir. Tanem F1 çeşit çimlenme oranı ve tuz stresine toleransı bakımından en yüksek değerlere sahipken kök ve gövde uzunluğu ve kök gövde oranı bakımından ise en düşük değerlere sahip olduğu tespit edilmiştir. Fide gücü indeksi bakımından ise sırasıyla Vega F1, Tanem F1 ve Merit F1 olduğu belirlenmiştir. Çalışmada yapılan korelasyon sonuçlarına göre, incelenen parametreler arasında istatistiki açıdan pozitif yönde önemli farklılıklar tespit edilmiştir. Çimlendirme ortamından 2 dSm-1 tuzluluk düzeyine kadar tohum çimlenmesi ve erken fide gelişim parametrelerinin etkilenmezken 2 dSm-1 yüksek düzeylerde ise olumsuz yönde etkilendiği belirlenmiştir. Yetiştiricilik yapılan bölgelerde 2 dSm-1 tuzluluk düzeyine kadar suların, şeker mısır çimlenme ve erken fide gelişim dönemlerinde kullanılabileceği tespit edilmiştir.

Vuralia turcica is endemic to Turkey and currently endangered. Little molecular information is available for this plant. Previous characterization and classification of V. turcica have been based on the DNA sequences of the ITS region. Molecular markers are essential for studying of genotyping and biogeography, but any of each marker is not enough to characterize a plant species in its use alone. In this study, the chloroplast rbcL and trnL regions were amplified in V. turcica using the primers that have been published in the previous studies. Successfully amplified DNA fragments were extracted and commercially sequenced. The partial rbcL and trnL sequences were submitted to the NCBI database (accession number KX164510, KX164511, respectively). Amplified both DNA of two regions of rbcL and trnL were used to construct a phylogenetic tree.

In this study, Common Sage (Salvia officinalis L.) and Anatolian Sage (Salvia fruticosa Mill.) seeds, which are important medicinal plants, were used as plant material. The seeds of the Salvia genus have dormancy as they have seed husks containing a mucilaginous layer. For this reason, in order to improve the germination and emergence performance of seeds and to increase the quality of seeds, nine pre-sowing treatments (KNO3 application, GA3 application, polymer coating, polymer coating + KNO3, polymer coating + GA3, priming, priming + polymer coating, priming + polymer coating + KNO3, priming + polymer coating + GA3) were applied to the seeds and the effect of applications on germination rate, emergency rate, germination speed and emergency speed were investigated.

Allium scorodoprasum L. subsp. rotundum (L.) STEARN is a medical and aromatic plant which grows naturally in various countries of the world. The purpose of this study was to determine the natural antioxidant content and antioxidant activity of Allium scorodoprasum L. subsp. rotundum (L.) STEARN plant, an Allium subspecies of the Alliaceae family. Plants which grow naturally in 7 different locations of 3 cities (Samsun, Nevşehir and Tokat) of Turkey were used in the study. The purpose of this study was to determine the natural antioxidant content and antioxidant capacity of wild leek plant, an Allium subspecies of the Alliaceae family, which grows in three different cities (Samsun, Nevşehir and Tokat). The material of the study consists of 42 wild leek samples from 7 different locations of Samsun, Tokat and Nevşehir. Some physicochemical characteristics and antioxidant features of both bulbs and leaves of samples were determined separately; allicin, an organosulfur compound, was specified qualitatively and thermal behaviours of the samples were monitored through TGA/DSC analysis. As a result of the analyses conducted, in the bulb and leaf parts of the samples, total phenolic matter values were 254.51-927.81 and 1929.05-19645.24 mg/kg, FRAP was 0.80-5.20 and 14.31-47.83 mM TE/g, DPPH free radical scavenger effect was 0.99-9.02 and 36.61-241.06 µmol TE/g and ascorbic acid content was 29.14-314.01 mg/kg and 200.64-1383.16 mg/kg, respectively. These data reveal that the leaf’s of A. scorodoprasum subsp. rotundum plants are rich in antioxidants. In conclusion, it was found that the antioxidant activity of the plants differs significantly in terms of the parts of the plant and growth location.

Increased consumer interest in poultry meat produced in different production systems necessitates more detailed examination and comparison of chicken meat characteristics. Factors such as habit, reliability, product characteristics, animal welfare and sensitivity to environmental problems affect consumers’ preference to these products. Researches report that production systems and genotypes can be effective on protein, fat, fatty acids, vitamins, minerals, tenderness, juiciness, color and flavor. It was investigated that the effects of production systems and genotype on some chemical, physical and sensory characteristics of chicken meat in this review.

South-eastern Anatolia has the largest agricultural areas and the countryside living in this region are engaged in agriculture. Loans extended to agriculture by banks are considered to contribute to regional development as a support to the sector. In this paper, the relationship between the GDP of the South-eastern region and the loans extended by the banks to the agricultural sector in this region were investigated in the period of 1988-2017. Lee-Strazicich structural break test and Dolado-Lütkepohl and Bootstrapt causality test was applied to determine the causal relationship between the variables in the analysis. Unlike the others this paper contributes to the literature as it examines the effect of agricultural loans on the development of the region and different tests are used. As a result of the study, the breaking years of the series were determined and interpreted economically. In addition, bi-directional causality relationship between regional growth and agricultural loans was determined. It can be said that agricultural loans contributed to regional development in the South-eastern Anatolia region. It can be presented as a policy proposal that increasing the loans extended to the sector in the region. The effectiveness of agricultural loans can be increased by controlling the use of loans by supervision of on-site use of.

European Union (EU) uses The Instrument for Pre-accession Assistance (IPA) to prepare candidate and potential candidate countries for EU membership. One of the five components of IPA is rural development (IPARD). IPARD funds provide financing to develop production standards of agricultural establishments for competing with other establishments in EU member states. For this purpose, in Turkey IPARD I programme was applied between 2007 and 2013 and IPARD II programme was prepared to apply from 2014 to 2020. The purpose of this study is comparing structural differences of IPARD I and IPARD II programme which are important tools to increase competitiveness of agricultural establishments in Turkey. The main material of the study was IPARD I and IPARD II programs. In the study, firstly, the support given within the scope of IPARD programs were presented as tables and graphs. Structural differences between the two programmes were examined under three headings; targets of programmes, budgets of programmes and eligibility criteria. In the result of this study, changes and the actual statue of this important financial tool was revealed. Most important changes were public aid rates and new supporting sectors. Regarding to the public aid rates, while the highest rate was 65% in IPARD I, it is 70% in IPARD II. Also an additional 10% can be given for investments in effluent storage and waste management for benefit of the environment in IPARD II. In IPARD II; egg production, mushroom cultivation, machinery parks and renewable energy plants sectors are added to supporting sectors.

Doğadan toplanan erkek ve dişi kurbağaların (Pelophylax ridibundus), boy uzunluğu (SVL) ve arka bacak uzunluğu ile karkas, arka bacak, deri, baş ve karaciğer ağırlığı alınarak karkas miktarı belirlenmeye çalışılmıştır. Dişi kurbağaların ortalama SVL değeri 91,6±0,53 mm, erkeklerin 81,1±0,69 mm olarak ölçülerek, aradaki farkın istatiksel açıdan önemli olduğu tespit edilmiştir. Gıda olarak tüketilen arka bacakların ortalama uzunluk değerleri, dişi kurbağalarda 72,0±0,65 mm, erkek kurbağalarda 68,0±0,53 mm tespit edilmiş ve aradaki farkın istatiksel açıdan önemli olduğu görülmemiştir. Arka bacakların ortalama ağırlıkları dişi kurbağalarda 21,45±5,06 g, erkek kurbağalarda 15,53±2.94 g olduğu ve her iki cinsiyette de bu miktarların toplam vücut ağırlığının yaklaşık %25’ine denk geldiği belirlenmiştir. Çalışma esnasında dişi kurbağaların sırasıyla vücut, karkas ve gıda olarak tüketilen arka bacaklarının ortalama ağırlıkları, erkek kurbağalara göre daha yüksek miktarda tespit edilmiş olup; dişi kurbağalar ile erkek kurbağalar arasındaki bu ağırlık farkları aynı zamanda istatistiksel açıdan önemli bulunmuştur. Karkas ağırlıkları, hem dişi hem de erkek bireylerde toplam ağırlığın yaklaşık olarak %50’sini oluşturmaktadır. Kesim işlemi sonucunda karkas dışında kalan; deri, baş ve karaciğerin ortalama ağırlıkları dişi kurbağalarda erkek kurbağalara oranla daha fazla miktarda bulunmuştur. Dişi ve erkek bireyler arasında baş ağırlığı hariç karkas dışında kalan diğer kısımlar arasındaki farkların önemli olduğu belirlenmiştir. Kurbağa derisi önemli bir sanayi ürünü olup, miktarı dişi kurbağalarda ortalama 8,07±2,04 g, erkek kurbağalarda ortalama 5,66±1,21 g bulunmuştur. Bu değerlerin oranı, toplam vücut ağırlığının %10’una denk geldiği tespit edilmiştir. Bu çalışmada, dişi kurbağaların erkek kurbağalardan karkas kazancı bakımından daha iyi olduğu ve karkas miktarı dışında kalan, baş, karaciğer ve derinin miktarı tespit edilerek değerlendirilmesi araştırılmıştır.