Bu çalışma, aç bırakılmadan kırılmış arpa tüketimine dayalı tüy dökümü uygulamasında, farklı sıcaklık ve canlı ağırlıkların yumurta tavuklarının performansı, yumurta kalitesi, bazı organ ağırlıkları ve bacak kemiği özellikleri üzerindeki etkilerini değerlendirmeyi amaçlamıştır. Çalışmada, zenginleştirilmiş kafeslerde yetiştirilen 80 haftalık yaşta 288 adet kahverengi yumurtacı tavuk (Lohmann Brown-Classic) kullanılmıştır. Tavuklar tüy dökümü öncesi canlı ağırlık (hafif, orta ve ağır) ve sıcaklık (kontrol ve döngüsel sıcaklık) gruplarına ayrılmıştır. Tüy dökümü döneminde, tavuklar kontrol grubunda 21-22°C'de, döngüsel sıcaklık grubunda ise günlük 10:00-18:00 saatleri arasında 32°C'de ve 18:00-10:00 saatleri arasında 21-22°C'de tutulmuştur. Tüy dökümü programı gruplardaki tavukların 35 günde canlı ağırlıklarının %25'ini kaybetmesini sağlamış ve bu dönemde tavuk ölümü olmamıştır. Tavukların tüy dökümü sonrası performansları perdeli bir kümeste üç ay bahar ve bir ay yaz mevsimi koşullarında incelenmiştir. Tüy dökümü periyodundaki döngüsel yüksek sıcaklık uygulaması, verim dönemi performansını etkilememiş, ancak yumurtaların kırılma direnci, Haugh birimi ve ak indeksini iyileştirmiştir. Ayrıca, canlı ağırlığı yüksek tavuklarda, tüy dökümü sonrası dönemde yumurta ağırlığı, tibia ağırlığı, uzunluğu, genişliği, kırılma direnci ile femurun ağırlığını ve kırılma direncini artmıştır. Yumurta verimi, yumurta ağırlığı, yemden yararlanma oranı ve yumurta kalite özellikleri tüy dökümü sonrası dönemde, tüy dökümü öncesine göre önemli ölçüde iyileşmiştir. Tüy dökümü döneminde tavuklarda, dalak ağırlığı artarken, yumurtalık, yumurta kanalı ve karaciğer ağırlıkları önemli ölçüde azalmıştır. Tüy dökümü döneminde uygulanan döngüsel yüksek sıcaklığın ikinci verim döneminde bazı yumurta kalite özelliklerini olumlu etkilediği ortaya çıkmıştır.

The most important factor in both plant development and productivity, which mostly depends on nutrient availability in the soil and environment, is the constituents of soil nutrients. Soil is always losing its nutrients by leaching, surface runoff as well as through harvesting and cultural operations like: pruning. For maintaining the balance of agricultural ecosystem fertilizer application is necessary to improve soil condition and gain better yield. In case of tea industry for maintaining better and uniform production applying fertilizer is a widespread management technique in worldwide. Tea requires a lot of macro and micronutrients for growth because it cannot be grown without the usage of fertilizer and other nutrient supplies. The purpose of this field survey was to ascertain the nutritional condition of tea leaves as well as the signs of nutrient deficiencies in tea plants. In this study, deficiency symptoms of the essential nutrients were found out at different tea estates of Moulvibazar and Sylhet districts as well as photographs were taken. Photographs of the nutrient deficient tea plants were correlated with the established symptoms. The range of total nitrogen, phosphorus, potassium, calcium, magnesium and zinc content in the collected tea leaf samples were 2.95- 5.18%, 0.28- 0.49%, 0.56-1.88%, 0.12-0.49%, 0.07-0.08% and 0.002- 0.004%, respectively.

This research was carried out during the 2022 and 2023 growing seasons on Agricultural Research and Application Fields of Tokat Gaziosmanpaşa University. The study aimed to investigate the effects of different organic fertilizers and application rates on the yield and yield-related characteristics of black cumin (Nigella sativa L.). The experiment was designed using a split plot arrangement in a randomized complete blocks design with three replications. The main plots were assigned to five organic fertilizer types: Leonardite, Vermicompost, Solid Humus, Chicken Manure and Sheep Manure, while the subplots included in the same way in all fertilizer forms four fertilizer doses (0, 150, 300 and 600 kg/da). The study utilized “Çameli” variety, the only registered Nigella sativa L. variety in Turkiye. Key parameters examined over both years included plant height (cm), number of branches per plant (number), number of capsules per plant (number), number of grains per capsule (number), thousand seed weight (g), seed yield (kg/da). The results; revealed that the average plant height ranged from 39.76 to 54.33 cm, the number of branchers per plant, ranged from 6.22 to 6.35, the number of capsules per plant ranged from 13.43 to 14.88, the number of seed per capsule ranged from 98.56 to 104.00, thousand seed weight varied between 2.50 and 3.11 g, seed yield ranged from 135.26 to 135.41 kg/da. Statistically significant differences (p<0.01) were observed for all examined characteristics. Based on the two-year results the application of chicken manure at 300 kg/da was identified as the most effective treatment, significantly enhancing plant height, capsule number and thousand seed weight. This finding reveals that the use of organic fertilizer in black cumin cultivation is an important alternative for farmers who want to both increase yield and prefer a natural production method.

This study aimed to evaluate the biochemical and nutritional profiles of three cauliflower cultivars—Valentena, Carotena, and Snow White—focusing on chlorophyll, carotenoids, anthocyanins, vitamin C, flavonoids, phenolics, and antioxidant activity. Uniform curds were harvested at 60 days post-sowing from Baratia, Dumuria, Khulna, and analyzed at Khulna Agricultural University. Valentena exhibited the highest chlorophyll content (40.06±0.39 µg/100g FW chlorophyll a, 28.98±3.35 µg/100g FW chlorophyll b), superior lycopene (8.71±0.38 µg/100g FW) levels. Carotena showed the highest total carotenoid content (60.52±1.76 µg/100g FW) and β-carotene (26.99±0.44 µg/100g FW), while Snow White had the lowest values across most parameters. Valentena also led in anthocyanins (101.56±3.9 mg/L FW) and total flavonoids (79.56±10.36 mg/100g FW), with Carotena having the highest vitamin C content (60.05±2.93 µg/g FW). DPPH assays indicated that Valentena showed the most effective antioxidant (IC50 = 43.65±3.56 mg/mL FW), followed by Carotena and Snow White. Hierarchical clustering and pricipal component analysis (PCA) revealed distinct biochemical profiles: Valentena and Carotena shared similarities in carotenoids and antioxidant activity, whereas Snow White differed significantly. Linear discriminant analysis identified lycopene, chlorophyll b, and β-carotene as major differentiators, highlighting the diverse nutritional and antioxidant properties of these cauliflower varieties. The findings highlight the potential of Carotena and Valentena for health-conscious consumers seeking nutrient-rich, antioxidant benefits in functional meals.

Bu araştırma, melezleme ıslahı yöntemi ile elde edilen 12 melez patates ailesine ait 714 klon arasından uygun özelliklere sahip çeşit adaylarının belirlenmesine, erken dönem seleksiyonlarının katkı sağlaması için yürütülmüştür. Araştırma 113O928 nolu TÜBİTAK-TOVAG projesi kapsamında polikarbon sera şartlarında yürütülmüştür. Araştırma sonucunda melez ailelerinin ortalama çıkış süresi 10,92 gün, bitki boyu, 55,24 cm, ana sap sayısı 1,75 adet olarak belirlenmiştir. Melez aileleri, %97,60 sarı, %2,40’ı kırmızı benekli kabuk rengine sahip iç rengi bakımından ise %75,85’i açık sarı, %13,05’i sarı ve %11,10’u beyaz olduğu belirlenmiştir. Çalışmada yer alan 12 melez ailesinin ocak başına ortalama yumru verimleri 133,93-410,97 g/ocak arasında değişmiş olup, ortalama 267,24 g/ocak şeklinde gerçekleşmiştir. Söz konusu melez ailelerinin bitki başına yumru sayıları 5,99-15,03 arasında değişmiş olup, ortalama 9,97 yumru/ocak olmuş, ortalama yumru ağırlıkları ise 12,58-37,37 g arasında ve ortalaması 24,77 g olarak gerçekleşmiştir. İncelenen 714 klondan 23’ü ele alınan kriterler bakımından daha üstün bulunarak, yapılan erken dönem seleksiyonlarında öne çıkmıştır. Üstün özellik gösteren bu 23 klon, devam eden ıslah süreçlerinin ileri aşamasında ümit var klon olarak değerlendirilmişlerdir.

Bu çalışmada Jersey ırkı sığırların süt yağı asit profili ve mevsimsel değişimi incelenmiştir. Araştırmada ilkine buzağılamış 15 baş Jersey ırkı sığır kullanılmıştır. Süt örnekleri yaz ve kış mevsimi olmak üzere iki defa alınmıştır. Yapılan analizler neticesinde mevsimin süt yağının yağ asitleri profili üzerinde sınırlı bir etkisi olduğunu tespit edilmiştir. Sadece 3 yağ asidinde (C21:0, C23:0, C18:1 trans11) mevsimsel değişkenlik gözlemlenmiştir (p<0,05). İstatistiksel olarak önemli çıkmasa da yaz mevsiminde çoğu doymuş ve çoklu doymamış yağ asitlerinin içeriğinin daha düşük ve çoğu tekli doymamış yağ asitleri içeriği kış mevsimine göre daha yüksek olduğu görülmüştür.

The date palm (Phoenix dactylifera L.), primarily cultivated in desert regions like the Middle East, is a significant source of nutrition, rich in sugars, polysaccharides, and bioactive compounds such as carotenoids, flavonoids, phenolics, anthocyanins, and sterols. Notably, the polysaccharides in dates exhibit prebiotic properties, supporting beneficial gut microbiota. Research highlights that dates promote the growth of helpful bacteria, including Bifidobacterium and Lactobacillus, which enhance intestinal health, improve barrier function, and increase the production of short-chain fatty acids. Beyond gut health, dates offer additional benefits, including anti-inflammatory, antioxidant, cardiovascular, neuroprotective, and blood sugar-regulating effects. This review synthesizes recent findings on the prebiotic effects and broader health impacts of dates, suggesting their potential in dietary strategies for promoting health and preventing gastrointestinal disorders.

In the arid conditions of the Steppe of Ukraine, the species composition of weeds characteristic of this soil-climatic zone develops. The correctly chosen method of basic soil tillage determines the effectiveness of weed suppression while simultaneously improving the growing conditions for sunflower varieties and hybrids. The purpose of the study was to identify the species composition of weeds in the steppe zone and establish the effectiveness the methods of basic tillage of soil in the technology of growing sunflower hybrids aimed at suppressing weeds and reducing the quantity of weeds in agrocenoses. Research has established that weeds of sunflower agrophytocenoses are represented by 78 species that belong to 2 classes, 18 orders, 27 families, 62 genera. In the agrophytocenosis of sunflower, the largest number of 93.5-96.3% is represented by dicotyledonous weeds (Magnoliopsida). The species composition is dominated by weeds of the Compositae family (Asteraceae) of the dicotyledonous class (Magnoliopsida), which leads to a significant decrease in the yield level. According to the species composition, 3 groups of weeds of the Asteraceae family (Asteraceae) were identified, of which 1 group of weeds is the most harmful and leads to the formation of a minimum yield of sunflower hybrids Yason and Daryi of 1.77-1.79 t/ha. The use of non-moldboard tillage leads to a percentage increase in the share of air dry mass of weeds of the Asteraceae family by 11.1-13.1%, while reducing the yield of sunflower hybrids by 0.13-0.21 t/ha. Thus, with the established species composition of weeds and the quantity of weeds, the use of plowing in sunflower cultivation technology makes it possible to form a maximum yield of 2.07-2.24 t/ha, providing more effective weed suppression in sunflower agrophytocenoses with a minimum percentage of air-dry mass of weeds of the Asteraceae family to the total number of weeds of 21.1-24.1%.

Bu çalışmada, portakal dilimlerinin kalite özellikleri üzerine farklı sıcaklık (60, 70 ve 80°C) ve mutlak basınç (15 ve 30 kPa) kombinasyonlarında gerçekleştirilen vakumlu kurutma (VK) işlemlerinde mikrodalga ön işleminin (90 W, 30 dk) etkileri incelenmiştir. Vakumlu kurutma işlemleri, aynı sıcaklık ve basınç koşullarında mikrodalga ön işlemi uygulanarak (MDVK) ve uygulanmadan (VK) gerçekleştirilmiştir. Çalışma kapsamında, polifenolik bileşikler (vanilik asit, klorojenik asit, gallik asit, sinapik asit, o-kumarik asit, epikateşin, hesperidin ve naringenin) analiz edilmiştir. Ek olarak, renk parametreleri (L*, a*, b* ve ΔE), esmerleşme indeksi (BI) ve beyazlatma indeksi (WI) gibi görsel kalite özellikleri de değerlendirilmiştir. Taze portakalların başlangıçta sahip olduğu renk özellikleri ve fenolik bileşen seviyelerini kurutma işlemi sonucunda en iyi koruyan vakumlu kurutma koşulları 80°C sıcaklık ve 15 kPa mutlak basınç olmuştur. Temel bileşen analizi (PCA) ve hiyerarşik kümeleme analizi (HCA) kullanılarak, kurutma koşullarının renk ve polifenolik bileşen profilleri üzerindeki etkileri kapsamlı bir şekilde değerlendirilmiştir. Bu analizler, ürün kalitesine ilişkin kimyasal ve polifenolik profillerin ayrıştırılmasına olanak sağlamıştır.

Biochar production has gained significant attention lately due to its potential to sequester carbon,                improve soil fertility and mitigate climate change. Various production technologies have been developed to convert biomass into biochar, each with its unique characteristics and advantages. This review provides a comprehensive overview of the current biochar production technologies aiming to synthesize existing knowledge and identify research gaps with a focus on their potential to contribute to the United Nations Sustainable Development Goals (SDGs) 2, 12, 13 and 15. The scope of this review encompasses various biochar production techniques including slow pyrolysis, fast pyrolysis, gasification and torrefaction. The effects of production conditions such as temperature, residence time, and feedstock types on biochar properties and yields are discussed. The prospects of using biochar in the agricultural system were discussed.  Additionally, challenges and opportunities associated to scaling up biochar production technologies are highlighted. The findings of this review have implications for the development of sustainable biochar production practices and environmental management strategies.