Yapılan çalışma Perikarditis Travmatika (PT) olan sığırların rutin klinik muayeneleri esnasında alınan venöz kan gazlarınınincelenmesi sonucu oluşturuldu. Bu çalışmanın amacı kan gazı analizinin Perikarditis Travmatikalı sığırlarda önemini ortayakoymaktır. Çalışmada Perikarditis Travmatika tanısı koyulan 22 adet 2-4 yaş aralığında olan sığır kullanıldı. Kan gaz analizleriiçin V. Jugularisten 2,5 ml kan alınarak 15 dk. içinde kan gazı cihazında analiz edildi. Yirmi sığırın kan pH'sı normal (7.35-7.50)sınırlarında iken, bir hayvanda hafif asidemi (7.20-7.35), 1 hayvanda ise metabolik alkaloz ( > 7.50) tespit edildi. Kan pCO2değeri bir hayvan ( > 50 mmHg) haricinde normal referans (30-40 mmHg) alarığında olduğu görüldü. Kan pO2 değeri 11 hayvanda< 30 mmHg seviyesininnin altında olduğu tespit edildi. Laktat seviyesi 8 hayvanda normal sınırlarda (< 2 mmol/L) iken,5 hayvanda klinik uyarı (2-4 mmol/L) seviyesinde, 9 hayvanda kritik seviyenin (>4 mmol/L) üzerinde olduğu görüldü. Potasyumseviyesinin 17 hayvanda normal sınırların (<3.8 mmol/L) altındaydı. HCO3 değeri 7 hayvanda normal (20-30 mEq/L)sınırların üzerinde, 2 hayvanın ise normal sınırların altında olduğu ve bu iki hayvanda hiperlaktatemi olduğu görüldü. Yükseklaktat laktat ile düşük SatO2 ve pO2 parametreleri PT'li sığırlarda doku hipoksisi şekillendiğini göstermektedir. Sonuç olarakkan gazı ölçümünün hastanın tedavi seçenekleri ve prognostik takip için kullanılmasının anlamlı olabileceği kanısına varıldı.

Bu çalışmada, yüksek düzeyde konsantre yemle beslenen Kıvırcık kuzularda yeme maya (Saccharomyces cerevisiae-Levabon Rumen E; Biomin,Avusturya) veya malik asit (Rumalato®; Norel & Nature S.A., Barselona, İspanya; disodyum malat ve kalsiyum malat içermektedir(0,16:0,84, w/w)) ilavesinin performans üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Araştırmada 3 aylık yaşta 45 baş Kıvırcık ırkı erkek kuzukullanılmıştır. Hayvanlar ağırlıkları göz önünde bulundurularak, gruplar arasında istatistiksel olarak bir fark olmayacak şekilde biri kontrol,diğer ikisi deneme olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Kontrol grubunun konsantre yemlerine hiçbir katkı maddesi eklenmemiş, deneme gruplarındanbirine 1,5 g/kg KM düzeyinde canlı maya kültürü, diğerine ise 5,0 g/kg KM malik asit tuzu ilave edilmiştir. Hayvanlar 60 gün süreile besiye alınmıştır. Bu süre boyunca hayvanların sürekli olarak temiz içme suyuna erişimleri olmasına dikkat edilmiş ve ad libitum olarak(%80: %20) konsantre yem:kuru ot karması ile beslenmişlerdir. Besi süresince kuzuların canlı ağırlıkları denemenin 0, 15, 30, 45 ve 60. günlerindesabah aç karnına yapılan tartımlarla saptanmış, verilen yemler her gün, artan yemler ise haftalık olarak tartılmıştır. Deneme sonundaher gruptan 7 baş kuzu kesilerek sıcak ve soğuk karkas ağırlıkları ile karkas randımanları saptanmıştır. Yem tüketimi ve yemden yararlanmaoranları grup beslemesi yapıldığı için istatistiksel olarak değerlendirilmemiştir. Canlı ağırlık ve günlük canlı ağırlık artışlarında gruplar arasındaönemli bir fark gözlenmemiştir (p > 0,05). Sıcak ve soğuk karkas ağırlıkları ve karkas randımanları gruplar arasında istatiksel açıdan anlamlıfark göstermemiştir. Sonuç olarak, bu çalışmada kuzularda yeme maya veya malik asit ilavesi performans üzerine istatistiksel olarak önemlibir etki göstermemiştir.

Experiments were designed to evaluate bacterial flora in semen culture of brook trout (Salvelinus fontinalis). Herein, semen samples werecollected from fish and standard microbiology techniques were processed for bacterial flora. The samples were serially diluted in physiologicalsaline (NaCl: 0.85%). Aliquots of 0.1 ml of each dilution were spread-plated onto Plate Count Agar (PCA) (Total Bacteria Count), Rose BengalAgar (RBC) (Yeast-Mold Count), VRBD (Enterobacteriaceae count) and Mannitol Salt Agar (MSA) (Micrococcus/Staphylococcus count).Micrococcus/Staphylococcus group bacteria (11.11%) were counted from brook trout (S. fontinalis) semen. Total bacteria count varied between103-105 cfu ml-1 in semen.

Herbicides are being used widely in agriculture and aquaculture for controlling noxious weeds. Paraquat and 2, 4-Dichlorophenoxyacetic acid(2,4-D) have been the most widely used herbicide during the past three decades. Toxicological properties of Paraquat are attributed to its abilityto produce reactive oxygen species such as superoxide anion that may directly or indirectly cause cell death. 2,4-Dichlorophenoxyacetic acid(2,4-D) is a broad-leaf, systemic, phenoxy herbicide used as the active ingredient in several commercially available aquatic herbicide products.Bioassay technique has been the cornerstone of programs on environmental health and chemical safety. The application of environmentaltoxicology studies on non-mammalian vertebrates is rapidly expanding. So the present study investigated the acute toxicity of Paraquat and2,4- Dichlorophenoxy acetic acid (2,4-D) as aquatic ecosystems pollutants on Artemia franciscana. Artemia is one of the most suitable testorganisms available for ecotoxicity testing and research and most commonly used live food in aquaculture. Acute toxicity (48 h LC50) of twoherbicides (Paraquat, 2, 4-dichlorophenoxy acetic acid) was determined. A. franciscana exposed to Serial concentrations of both mentionedherbicides. Mortalities at 12, 24, 36 and 48 hours after exposure were recorded and LC50 were calculated using Probit software. The resultsobtained indicate that the acute toxicity of these herbicides is significantly different in adult A. franciscana. The lethal concentration of Paraquatand 2,4-D were calculated 2.701, 14.475 mg/L in A. fransiscana respectively. So The LC50 of two examined herbicides was significantly differentand the mortality rate was increased by increasing exposure time. Finally, these data support the hypothesis the possible risks associatedwith the presence of herbicides particularly Paraquat residues in the aquatic animals and their environment.

This study was conducted to validate the DRG Cortisol ELISA EIA-1887 Germany kit for measure the concentration of stress hormone metabolites (cortisol) from the feces and its correlation to the stressor factor in captive elephants in PKG and CRU of Aceh. These factors are location, diet and presence of livestock. There is no special treatment, observation based on the activity, behavior or natural condition of the animals. The sampling technique was non invasive, fresh dung samples of each (20 gram) were collected from 25 elephants in CRU and PKG. Feces taken in the morning (before the animals are bathed) along with the observation of animal behavior. All samples were collected and stored at -200C until the analysis process. The validation test are analytic (parallelilmsm) and biological validation test. The analytic test result (paralillsm), showed that the sample curve was not parallel to the standard curve, but crossed the standard curve. While the results of biological validation test, DRG Cortisol ELISA EIA-1887 Germany kit can measure the concentration of cortisol hormone feces of Sumatran elephant and able to describe the difference of cortisol concentration relation to physiological events (stress vs non-stress). The mean values of cortisol metabolite concentrations from PKG Saree (Komplek PKG and Hutan Seunapet), Sampoiniet CRU, Cot Girek, Das Peusangan, Meulaboh and Aceh Timur were (577 ng/g and 400 ng/g), 435ng /g, 419ng /g, 517ng / g, 401ng/g and 425ng /g. The measurement results correlate with the physiological conditions and observed factors.

Abstract

On April 2016, Veterinary Teaching Hospital, Faculty of Veterinary Medicine, Bogor Agricultural University (VTH FKH IPB) received 4 cases of femoral fractures in cats caused by trauma. Two cats suffered oblique diaphysis fracture femoral, one cat suffered comminuted diaphysis fracture femoral, and one cat suffered epiphyseal fracture femoral (column femoral and trochanter major). All cats were treated by open surgery using intramedullary pins (Steinmann) and cerclage wires (Kirschner). Fracture recovery went without complication and all cats were able to move their feet one week after surgery.