Agriculture is a cornerstone of the economy, providing livelihoods for a significant portion of population. However, climate change significantly affects people, their lifestyles, and the ecosystems posing a critical challenge to the global community, particularly the underprivileged in developing nations. Recognizing the indispensable role of agriculture and the challenges posed by a changing climate, this paper emphasizes the paramount need for proactive adaptation strategies. Central to these strategies is the pivotal concept of Climate-Smart Agriculture (CSA), a multifaceted approach that encompasses a range of practices, including agroforestry, conservation agriculture, and the adoption of climate-resilient crop varieties. Delving deeper, the paper navigates through the farmer's perceptions, unraveling their understanding of climate change, and the complex barriers like social barriers, institutional limitations, financial barriers, and limited awareness that impede effective adaptation, and illuminates the instrumental roles that governmental bodies and institutions, and extension agents play in shaping and fostering climate-resilient practices. Collaboration between local communities, governments, and non-governmental organizations is essential to ensure the successful implementation of sustainable adaptation strategies. Embracing sustainable and forward-thinking approaches, particularly CSA, including agroforestry, conservation agriculture, water management techniques, climate-resilient crop varieties, ICT, and climate-smart pest management, the agricultural sector gains the potential to bolster its resilience against climate-induced disruptions, ensuring consistent agricultural output that contributes significantly to broader food security initiatives.

According to the purpose of use, the buildings are named with names such as residences, commercial buildings, health buildings, social structures, educational buildings, sports buildings, worship buildings, etc., and classifications are made for agricultural buildings as rural structures, animal-plant production structures and protection-storage structures. It has become important to determine the type and thickness of the insulation material that will provide the most economic benefit to reduce the energy costs consumed by reducing thermal losses/gains in all building types and to reduce the damage caused by waste gases to people, the environment and especially agricultural production. In order to reduce thermal losses and gains in building exterior walls and to reduce heating-cooling costs, it has become important to determine the type and thickness of insulation material that will provide the most economic benefit. In this study, optimum insulation thicknesses, annual savings, payback period and reduction in CO2 emissions were calculated for heating and heating-cooling application in Tokat. DD method and LCA method were used for thermal and economic analysis. XPS and RW were chosen as insulation materials according to two different wall types, natural gas for heating and electricity for cooling as energy sources. The payback period and CO2 emission were calculated with a lower value in the use of XPS insulation material than in RW insulation material. For this reason, it has been determined that it is more appropriate to prefer XPS insulation material in terms of economy and environment only in heating and heating-cooling application.

Seed priming is a promising pre-sowing physiological treatment that utilizes a high osmotic potential solution and stores reserves in seed material to enhance germination. This study is aimed to investigate the influence of different seed priming methods in the germination and early seedling stages of cucumber. A completely random design (CRD) was used for the experiment, including six priming treatments, i.e., T1 (control), T2 (hydropriming), T3 (halopriming 0.5% NaCl), T4 (osmopriming 0.5% PEG), T5 (buffalo milk), and lastly T6 (cow urine). There was a significant effect of seed priming; the highest water imbibition was observed on halopriming (53.71%) and buffalo milk (53.53%); however, the highest germination percentage was observed in cow urine (93.75%), with the least mean germination time (3.65). The highest seedling length, root lengths, and shoot length were also observed on cow urine priming. The dry weight and moisture content were also observed to be highest in cow urine priming. Different priming techniques significantly impact cucumber seed germination and growth. Cow urine priming is the most effective, cost-effective, and environmentally friendly pre-sowing method for cucumber seedlings, benefiting farmers and promoting better germination without harming the environment.

Anthropogenic activities with increasing population lead the pollution of ecosystems. Over one-third of the world's water resources are utilized for agricultural, domestic, and industrial activities, resulting in contamination by synthetic, and geogenic compounds such as dyes, fertilizers, pesticides, and heavy metals. Among these pollutants, dyes are particularly noteworthy due to their extensive use across various sectors, making them one of the leading contributors to water pollution. For this reason, dyes are one of the most important pollutants that cause water pollution. Therefore, the adsorption of Bromophenol blue (BPB) was studied in this study. Firstly, PGMA gels were produced by polymerizing of glycidyl methacrylate (GMA) monomer. Secondly, the PGMA gels were modified to prepare the new adsorbents for the adsorption of BPB dye. Thirdly, the adsorption of BPB dye was carried out. The batch adsorption method was used. The optimum adsorbent amount, initial BPB concentration, pH, and temperature parameters for PGMA gels were determined. The adsorption mechanism between modified PGMA gels, and BPB dye was elucidated by Langmuir, Freundlich, Dubinin-Radushkevich, and Temkin isotherm models. As a result, it was seen that modified PGMA gels showed good performance in the adsorption of BPB.

Mevcut çalışma, Kahramanmaraş ilinin Onikişubat ilçesinde yetiştiricilik yapan 25 Kıl keçisi yetiştiricisinin gönüllü katılımıyla 2018 yılında 4867 baş teke altı keçi ve 230 baş damızlık teke ile başlatılmış ve çalışma beş yıl boyunca sürdürülmüştür. Bu çalışma ile halk elinde yetiştirilen Kıl keçilerinin döl verimi ve büyüme özellikleri bakımından ıslahı amaçlanmıştır. Bu amaçla, keçilerde belirlenen döl verim kriterleri ile oğlakların doğum ağırlıkları, sütten kesim canlı ağırlıkları (90 gün), günlük canlı ağırlık kazançları ve yaşama gücü gibi büyüme özellikleri yıl bazında kaydedilmiştir. Her yıl sürüye eklenecek damızlık materyal seçimlerinde Kıl keçisi ırkına ait morfolojik özellikler ve oğlakların doğum ve sütten kesim ağırlıkları dikkate alınarak en iyi büyüme ve damızlık özelliği gösteren erkek oğlakların yaklaşık %10’u dişi oğlakların ise %50’si damızlık olarak seçilmiştir. Çalışmanın sonunda, yıllara göre doğum oranının %54,21 ile %76,93, ikizlik oranının %21,64 ile %27,19, oğlak veriminin %65,94 ile %94,66 ve doğum başına düşen oğlak sayısının 1,22 ile 1,27 arasında olduğu tespit edilmiştir. Kıl keçisi oğlaklarının yıllara göre doğum ağırlıkları 3,11 kg ile 3,19 kg, sütten kesim ağırlıkları 17,09 kg ile 18,63 kg, sütten kesime yaşına kadar günlük canlı ağırlık kazançları 154,63 ile 171,55 g ve yaşama gücünün %92,27 ile %95,34 arasında olduğu saptanmıştır. Bu sonuçlara göre oğlakların büyüme performansı (P<0,001) ve yaşama gücü değerlerinde çalışmanın başladığı yıla göre diğer yıllarda artışlar sağlanmıştır. Ayrıca, büyüme performansı ve yaşama gücü dikkate alındığında, cinsiyete ve doğum tipine bağlı olarak erkek ve tek doğan oğlakların sırasıyla dişi ve ikiz doğan oğlaklara kıyasla daha yüksek performans ve yaşama gücü değerleri sağladığı belirlenmiştir.

Bu çalışma 2021 yılında Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi bünyesindeki tam otomasyonlu ısıtmalı bir serada yürütülmüştür. Bu çalışmanın amacı, farklı dozlarda mikoriza ve organik gübre uygulamalarının biber fidelerinin gelişimi üzerindeki etkisini incelemektir. Çalışmada Bulut F1 biber çeşidi kullanılmıştır. Araştırma, tesadüf parselleri deneme desenine uygun olarak 3 tekrarlı olarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, biber fidesi yetiştiriciliği için torf-perlit karışımına mikorizalı ve mikorizasız farklı dozlarda besin solüsyonu ve vermikompost uygulanmıştır. Fideler bir buçuk ayda sökümü yapılmıştır. Bu araştırmada, fide boyu, hipokotil uzunluğu, gövde çapı, yaprak sayısı, yaprak yaş ağırlığı, yaprak kuru ağırlığı, kök yaş ağırlığı ve kök kuru ağırlığı özellikleri incelenmiştir. Çalışma bugularına göre, gövde çapı üzerinde vermikompost+mikoriza+EC uygulamalarının daha iyi sonuç vermiştir. Vermikompost dozları arttıkça fide boyu ve hipokotil uzunluğunda bir artış olduğu ancak vermikompost uygulamalarının etkisinin olmadığı görülmektedir. Genel olarak tüm uygulamalara bakıldığı zaman vermikompost uygulamalarına göre EC ve EC+mikoriza uygulamalarının etkisinin daha fazla olduğu görülmektedir.

Şekerpare, Türkiye ve Orta Doğu mutfağının önemli tatlılarından biri olup, genellikle irmik kullanılarak hazırlanmaktadır. Ancak irmiğin gluten içermesi, çölyak hastalarının bu tatlıyı tüketmesini engellemektedir. Bu çalışmada, gluten içermeyen mısır unu, pirinç unu, patates unu, mısır nişastası ve tapyoka nişastası kombinasyonları kullanılarak glutensiz şekerpare formülasyonları geliştirilmiştir. Ayrıca, bu formülasyonlara eklenen soya proteini, bezelye proteini ve transglutaminaz (TG) enziminin şekerpare hamuru ve son ürün özellikleri üzerindeki etkileri incelenmiştir. Çalışma kapsamında, hamurların pH, sertlik, yapışkanlık, adhezyon işi ve hamur kuvveti gibi özellikleri değerlendirilirken son ürünlerde ise renk, sertlik, kırılganlık ve duyusal analizler gerçekleştirilmiştir. Elde edilen sonuçlar, kullanılan protein ve TG enziminin hamur özellikleri üzerindeki etkisinin kullanılan un kombinasyonuna bağlı olarak değiştiğini göstermiştir. Mısır ve patates unu ile hazırlanan hamurlar en yüksek sertlik değerine sahipken, tüm örneklerde kontrol grubu hamurları en düşük sertlikte olmuştur. Soya ve bezelye proteini, hamurun yapışkanlığını azaltırken, TG enziminin bezelye proteiniyle birlikte kullanımı yapışkanlık düzeyini önemli ölçüde artırmıştır. Duyusal analizde panelistler, %62,5 mısır unu ve %37,5 pirinç unundan oluşan MuPr reçetesiyle hazırlanan şekerpare örneklerini, hem yapı hem de lezzet açısından en beğenilen ürün olarak değerlendirmiştir. Bununla birlikte, kullanılan protein türü ve TG enzimi duyusal özellikler üzerinde genel anlamda önemli bir fark yaratmamıştır.

This research aimed to investigate the impacts of different cooking methods (B; Boiling, US; Ultrasound-assisted slow boiling, UF; Ultrasound-assisted fast boiling) and endpoint core temperatures (ECT; 68°C, 74°C, and 80°C) on the oxidative stability, physicochemical, and microbiological properties of beef during refrigerated storage. The results demonstrated that UF application resulted in the lowest cooking loss (CL) at 74°C ECT. The US application caused a lower water activity (aw) compared to B. The lowest oxidation-reduction potential (ORP) levels were determined in UF, whereas the US had the highest ORP levels. Ultrasound-assisted cooking did not affect pH, yeast-mold and total mesophilic aerobic bacteria (TMAB) counts. On the other hand, UF and US caused an increase in total coliform counts compared to B. According to the results of lipid hydroperoxide (LPO) and thiobarbituric acid reactive substances (TBARS), UF application was more effective in preventing lipid oxidation compared to US and B. pH, CL, ORP, hue angle (hab) and b* values increased as the ECT increased, whereas aw, a*, chroma (C*ab) and browning index (BI; inner) values decreased. In addition, beef pieces cooked at 74°C or 80°C ECT had lower L* values, TMAB, and total coliform counts, and higher TBARS and LPO values than those cooked at 68°C ECT. 74°C was more effective in controlling microbiological changes, whereas 68°C was a better ECT for maintaining oxidative stability. In conclusion, UF has the potential to be an effective processing technology for improving oxidative stability and physicochemical properties of beef.

Domates, dünyada üretilen en önemli sebze türlerinden birisidir. Hem tarla hemde serada domates yetiştiriciliğinde başlangıç materyali olarak genellikle tohumdan ziyade fide kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, farklı dozlarda mikoriza, vermikompost ve gübre uygulamalarının domates fidelerinin gelişimi üzerindeki etkisini araştırmaktır. Çalışmada Cuma F1 domates çeşidi kullanılmıştır. Araştırma, tesadüf parselleri deneme desenine uygun olarak 3 tekerrürlü olarak gerçekleşmiştir. Çalışmada, domates fidesi yetiştiriciliği için %70 torf %30 perlit karışımı olan ortamlara EC 0.5-1.00 ile hem mikorizalı hemde mikorizasız şekilde farklı oranlarda vermikompost (% 0, 10 ve 20) dozları uygulanmıştır. Fideler bir buçuk ayda sökümü yapılmıştır. Bu araştırmada, domates bitkilerinin şu morfolojik (fide boyu, hipokotil uzunluğu, gövde çapı, yaprak sayısı, yaprak yaş ağırlığı, yaprak kuru ağırlığı, kök yaş ağırlığı ve kök kuru ağırlığı) özellikleri incelenmiştir.  Çalışma sonucunda, vermikompost ve mikoriza uygulamalarının ortamda bulunması birçok parametre bakımından önemli farklar oluşturmaktadır. Tam gübre (EC1)  dozlarında fide kalitesinin arttığı ve düşük gübreleme (EC 0.5) dozlarında ise ortama vermikompost ilave edilmesinin fide gelişimini olumlu yönde etkilediği görülmüştür.

A study conducted in Phalelung rural municipality, Panchthar, Nepal, in 2023 examined agricultural practices and the economic analysis of large cardamom. A total of 60 households were randomly selected, and data were collected through primary and secondary sources using surveys, focus group discussions, key informant interviews and field observations to assess the large cardamom economy, package of practices and various challenges faced by farmers. The study revealed that 28% of farmers grew the Ramsai cultivar, with over 82% having access to irrigation. Most farmers (77%) managed shade well and maintained their orchards effectively. However, only 50% used specialized harvesting tools, and 63% employed improved kiln (bhatti), though more education is needed. 68% of farmers received subsidies for constructing improved kiln (bhatti). Notably, 70% of farmers lacked knowledge about cardamom grading, and 90% were unaware of value-added practices. Farmers predominantly used jute bags for packaging. Major issues identified included plant wilt, furkey, rhizome rot, and stem borer infestations. The total production cost was NPR. 114,460.5 per hectare, with a BC ratio of 1.54.  Having high market value, large cardamom provides promising opportunity to uplift the economic and social condition of farmers and stakeholders. This study provides an overview of the status of large cardamom production, processing practices, best cultivation practices to be adopted, disease pest incidence on large cardamom, storage, grading with various cultural practices to be adopted and feasibility of large cardamom cultivation area. This study would help both governmental and non- governmental agencies to make effective plans for large cardamom cultivation to meet Phyto-Sanitary status and minimum requirements to enter export and import system of cardamom in global market.