In this experiment the effects of different root weights (50-99, 100-149, 150-199, 200-250 g) and increasing doses of boron application to soil (0, 100, 200, 300 g/da) on plant, siliqua, characteristics, and seed yield, germination and emergence in radish were investigated. In this research ‘‘Ç.Ü. Seleksiyon No:2’ radish genotype was used as plant material which developed by selection breeding method at Cukurova University, Faculty of Agriculture, Department of Horticulture. The experiment was carried out in open field and greenhouse conditions in 2017-2018 and 2018-2019. Radish roots were grown in an open field. Roots harvested for seed production were classified according to their weight and transferred to pots in the greenhouse. In this study, plant length (cm) plant diameter (mm), number of leaves (number/plant), number of siliquas (number/plant), siliqua length and width (mm), number of seeds (number/siliqua), 1000 seed weight (g), seed yield (g/plant), seed germination (%) and seed emergency (%) were analysed. According to the results of the two-year research, positive effects of increasing root weight were observed on the parameters measured in the plants, while the application of boron at different doses was found to be significant only in terms of the number of leaves. In terms of siliqua and seed characteristics, it was revealed that the increase in the root weight and applied boron dose was not effective except the increase in seed yield. Although seed germination was not affected by the applications, the best results were obtained from the application of 200 g/da boron at seedling emergence.

Çalışmada farklı yumru ağırlıklarının (50-99, 100-149, 150-199, 200-250 g) ve toprağa uygulanan farklı dozlardaki (0, 100, 200, 300 g/da) borun, turpta bitki, bakla özellikleri ile tohum verimi, çimlenme ve çıkış üzerine etkileri araştırılmıştır. Bitkisel materyal olarak, Çukurova Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bahçe Bitkileri Bölümü tarafından seleksiyon ıslahıyla geliştirilen ‘Ç.Ü. Seleksiyon No:2’ turp genotipi kullanılmıştır. Deneme 2017-2018 ve 2018-2019 yıllarında açık tarla ve cam sera koşullarında yürütülmüştür. Turp yumruları açık tarlada yetiştirilmiştir. Tohum üretimi için hasat edilen yumrular ağırlıklarına göre sınıflandırılarak serada saksılara transfer edilmiştir. Çalışmada, bitki boyu (cm), bitki çapı (mm), yaprak sayısı (adet/bitki), bakla sayısı (adet/bitki), bakla boyu ve çapı (mm), bakladaki tohum sayısı (adet/bakla), 1000 dane ağırlığı (g), tohum verimi (g/bitki), tohum çimlenmesi (%) ve tohum çıkışı (%) parametreleri incelenmiştir. İki yıllık araştırma sonuçlarına göre bitkilerde ölçülen parametrelerde artan yumru ağırlığının pozitif etkileri görülürken, farklı dozlarda bor uygulaması sadece yaprak sayısı bakımından önemli bulunmuştur. Bakla ve tohum özellikleri açısından ise yumru ağırlığı ve uygulanan bor dozundaki artışın tohum veriminde artış dışında etkili olmadığı ortaya konmuştur. Tohum çimlenmesinin uygulamalardan etkilenmediği tespit edilirken, fide çıkışında 200 g/da bor uygulamasının en iyi sonucu verdiği saptanmıştır.

Xanthomonas aXonopodis pv. phaseoli (Xap)’nin neden olduğu adi yaprak yanıklığı hastalığı, tropikal ve subtropikal iklimlerde önemli verim kayıplarına neden olan ve tohumla taşınan en önemli fasulye bakteriyel etmenlerinden biridir. Hastalıkla mücadelede antibiyotikler ve bakırlı preparatlar kullanılmakta, ancak patojenin dirençli mutantlarına ve fitotoksisiteye neden olmaları nedeniyle sorunlar yaşanmaktadır. Bor (B), bitki için temel bir besin elementidir ve ayrıca bitki hastalıklarına direnç sisteminde önemli bir rol oynar. Bu çalışmada, 12 farklı bor bileşiğinin Xap üzerindeki etkileri araştırılmıştır. In vitro denemelerde, kimyasalların Xap popülasyon gelişimlerine etkileri ve MIC değerleri belirlenmiştir. Kontrollü koşullarda, 6 haftalık hassas fasulye çeşidi Aras 98 bitkileri, 108 CFU ml-1 yoğunlukta Xap süspansiyonu ile inokule edilmişlerdir. Bitkiler, in vitro’da belirlenen ve kimyasala göre değişen 5 farklı (1, 5, 10, 20, 40 mM) konsantrasyonda 7 gün ara ile iki kez muamele edilmişlerdir. Hastalık şiddeti, 1-9 skalası ile değerlendirilmiş ve kontrole göre (%81,15) en düşük hastalık şiddetine sahip bileşikler; sodyum tetrafloraborat (%13,88) ve potasyum tetrafloraborat (%15,38) olarak belirlenmiştir. En düşük hastalık şiddeti ise borik asit uygulaması (%78) ile elde edilmiştir. Bitkilerde kimyasalların fitotoksik etkileri tespit edilmemiştir. Çalışmadan elde edilen bulgulara bağlı olarak, bazı bor bileşiklerinin, fasulyede adi yaprak yanıklığı hastalığı üzerindeki önemli etkileri ile organik ve sürdürülebilir tarım içerisinde yer alabileceği düşünülmektedir.

Tuzluluk, bitki yetiştiriciliğini kısıtlayan, dünyada ve Türkiye’de özellikle kurak ve yarı kurak bölgelerde görülen, bitkisel verimi sınırlandıran ve geniş alanların tarım dışı kalmasına neden olan ciddi bir tarımsal problemdir. Dünyanın farklı bölgelerinde bitki yetiştiriciliğinde ortaya çıkan bor (B) noksanlığı ülkemizde de önemli bir beslenme problemidir. Son yıllarda yapılan çalışmalarda, B noksanlığı altında tuz stresinin yol açtığı zararın arttığı bildirilmiştir. Türkiye'nin en önemli yemeklik yağ bitkilerinden biri olan ayçiçeğinin B noksanlığına en duyarlı bitkilerden biri olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada ayçiçeğinde tuz zararının etkisinin azaltılması üzerine B uygulamasının etkisinin belirlenmesi amacıyla su kültüründe tuzlu ve tuzsuz koşullarda artan oranlarda B uygulaması altında iki ayçiçeği genotipi denenmiştir. Denemede bitkilerin kök ve yeşil aksam kuru madde verimi, B konsantrasyonu ve K/Na ve Ca/Na oranları belirlenmiştir. Denemeden elde edilen sonuçlara göre, kontrol uygulamasına göre tuz ilavesinin yeşil aksam kuru madde verimini azalttığı, buna karşılık B uygulamalarının ise kontrol uygulamasına göre kuru madde verimini görülmüştür. Bitkinin tuz zararını gidermede B’un belirgin bir rolünün olmadığı ve tuzlu koşullarda bitkinin B alım düzeyinin arttığı belirlenmiştir. Bu sonuçlara ilave olarak B noksanlığına ve tuz toksisitesine karşı dayanıklılıkta ayçiçeği genotipleri arasında farklılıkların olduğu gözlemlenmiştir.

In this study, the effect of agribor fertilizer (18% pure B) on yield features of sugar beet were investigated. The study was conducted on ustifluvent subgroup soils according to soil taxonomy of agricultural faculty of Gaziosmanpaşa university. Randomized block experiment design with three replications were used and three treatments of agribor fertilizer 0.18 kg da-1 B (1 kg da -1 agribor); 0.27 kg da-1 B (1.5 kg da -1 agribor); 0.36 kg da-1 B (2 kg da -1 agribor) and control (no fertilizer) were applied. The effects of applied doses on yield properties were studied. From yield properties for sugar beet tuber weight, green leaf weight, and proportion of polar sugar in tuber were investigated. Results showed that green leaf and proportion of polar sugar in tuber not statistically important but the first application (0.18 kg da-1 agribor fertilizer) gave an statistically important yield increase in sugar beet. Boron contents of soils and boron uptake of plant species should be considered at boron application.

In this study, seeds of cotton plants were coated with different boron concentrations and their effect on seedling growth was investigated. The experiment was carried out at Muş Alparslan University, Faculty of Applied Sciences, Department of Plant Production and Technologies, under laboratory and greenhouse conditions, according to the Randomized Plots Trial Design with 4 in laboratory and 3  in greenhouse replications, respectively. In the study, Di-sodium tetraborate decahydrate (Na2B4O7.10H20) (M=381.37 g mol-1)  with a minimum purity of 99% boron compound have been used in different doses; 0 (control), 250, 500, 750, 1000, 1250, 1500, 1750, 2000, 2250 and 2500 mg kg-1. According to the results of the regression analysis, it was determined that as the boron dose in the application increased, the root length was positively correlated and other parameters were negatively correlated. In terms of the parameters examined, 250 mg kg-1 Kaolin+liquid K-Humate (15% HA) 400 ml kg-1 (U3) boron application under laboratory conditions showed better results, and 1000 ml kg-1 Kaolin+liquid boron application under greenhouse conditions. It was determined that the application of K-Humate (15% HA) 400 ml kg-1 (U6) promoted growth. In addition, it was found that the results were confirmed in the grouping of the relationships between applications and parameters with heat map clustering and PCA graphs. As a result, it was determined that the toxic range of boron applications applied to the seed in the cotton plant was very narrow, and that it promoted seedling development and root elongation in the U6 application, but it was concluded that the study should also be studied in field trials in order to make more decisive decisions.