Zinc oxide nanoparticles (ZnO-NPs) are synthesized via a multitude of techniques, resulting in nanoparticles of varying sizes and morphologies that directly influence their antimicrobial efficacy. The objective of this study is to ascertain the particle size and morphology of ZnO-NPs synthesised via the hydrothermal method and to evaluate their in vitro antibacterial effects against Escherichia coli O157, Salmonella Typhimurium, and Listeria monocytogenes, which are important foodborne pathogens. The ZnO-NPs were examined using a scanning electron microscope (SEM). Furthermore, the minimum inhibitory concentration (MIC), minimum bactericidal concentration (MBC), and the diameter of inhibition zones were measured against these pathogenic bacteria. The SEM images revealed that the ZnO-NPs exhibited a uniform distribution, with particle sizes ranging between 23 and 25 nm. The MIC and MBC values against the tested strains were found to range from 20.83 to 41.67 µg/mL and between 66.67- 83.33 µg/mL, respectively. In addition, the diameter of inhibition zones were ranged from 15.16 to 16.96 mm. The findings of the study demonstrated that ZnO-NPs s synthesized via the hydrothermal method exhibited antibacterial effects against both Gram-positive and Gram-negative bacteria. In conclusion, the use of ZnO-NPs can facilitate the improvement of the microbiological quality of foods by the inhibition of foodborne patogens.

Denizlerin sürdürülebilirliği, iklim değişikliği, kirlilik ve aşırı avlanma gibi nedenlerle ciddi tehdit altındadır. Bu durum balık popülasyonlarının hızla tükenerek ekosistemin tahribatına neden olmaktadır. Çalışmanın amacı, deniz ekosistemini olumsuz etkileyen avcılık yöntemlerini ve yetiştiricilik faaliyetlerini ortaya koyarak sürdürülebilirliğe olan etkilerini tespit etmektir. Çalışma sonucunda balıkçılık sektörünün doğaya birçok zararı olduğu tespit edilmiştir. Bunların başlıcaları açık sularda avcılığın neden olduğu aşırı avlanma ve denizlerde meydana gelen kirlenmedir. İç sularda ve kıyılarda yapılan yetiştiricilikten kaynaklı sorunların başlıcaları girdi artıklarından kaynaklı kirlilik, dip kısımlarda oksijen tüketiminin neden olduğu tahribat, ölü balık artıkları ve görsel kirliliktir. Günümüzde insan faktörünün yer aldığı faaliyetlerde, özellikle ticari kaygının ön planda olduğu yapılanmalar, doğayı ve ekosistemi tahribatta cömert olabilmektedir. Dolayısıyla politika yapıcıların, tüm dünya insanlarının ortak mirası olan denizlerin korunmasında sert ve ciddi önlemler almasında yarar görülmektedir.

The purpose of this study was to assess the anti-genotoxic potential of thymoquinone (TQ) against DNA damage in NRK-52E cells treated with high glucose using the comet assay technique single cell gel electrophoresis method. Cells were propagated by regular passages in in vitro conditions. TQ proliferative concentration (10μM) and IC25 (3rd-hour: 550 mM, 12th-hour: 240 mM, 24th-hour: 200 mM) and IC50 (3rd-hour: 760 mM, 12th-hour: 400 mM, 24th-hour: 280 mM) values for each hour of high glucose and were determined separately with MTT method. At these concentrations, the cells were divided into control(C), Thymoquinone (TQ), high glucose(G) and high glucose plus thymoquinone (GT) groups; It was incubated with the indicated substances for 3, 12, 24 hours. DNA damage was evaluated by applying the comet assay protocol and the results were calculated as DNA damage index (DDI). While DDI levels were observed to be significantly higher (p<0.05) in all groups administered high glucose compared to the control, a significant decrease was determined in all groups in which TQ was added along with high glucose. It was determined that high concentrations of glucose had genotoxic effects on kidney cells, and TQ administration together with high glucose, depending on concentration and time, had a significant effect on reducing DNA damage. However, it was concluded that the application of only thymoquinone significantly increased the DDI value compared to the control, and this was a data worth investigating in future studies. Additionally, TQ inhibited DNA damage. These results demonstrated the importance of TQ against nephrotic syndrome with its high antioxidant properties.

The utilization of Nigella sativa L., commonly known as black cumin, in traditional and medicinal practices is well-documented, attributing to its wide-ranging biological activities. Given its significance, this study explores the efficacy of various seed priming treatments (control, distilled water, potassium humate, and gibberellic acid) under laboratory and field conditions to enhance the early growth stages of Nigella sativa L. Priming treatments aimed to improve germination rates, plant height, and other growth parameters, potentially translating into increased agricultural productivity. According to results plant height ranged from 52.38 to 58.91 cm, number of branches between 3.76 and 3.98 (branch plant-1). The number of capsules varied from 4.93 to 6.81 (capsule plant-1),  capsule seed weight was between 0.19 and 0.22 (gram capsule-1 ), and the thousand-seed weight ranged from 2.26 to 2.39 grams. The germination rate ranged from 78% to 93%, germination index 4.22-5.83 and mean germination time was observed from 4.27 to 4.82 days. Our findings reveal significant effects of priming on germination parameters and  plant height, this offering insights into the potential of these treatments to optimize crop growth. However, the transition of these benefits to field conditions, particularly yield-related parameters, appeared limited, suggesting the complex nature of growth enhancement strategies and their implications for agricultural practices.

This study was carried out to assess feed resources mineral composition and utilization of mineral soil in the Haramaya district of the East Hararghe Zone, Ethiopia. The survey data was collected from four kebeles using a semi-structured questionnaire from 80 respondents (20 from each kebele) selected randomly. Two natural pasture samples across the wet and dry seasons were collected using a quadrant from each season. Two maize and sorghum stover samples were collected for analysis at the end of harvesting seasons. Two mineral soil samples were collected from Lake Adelle and Small Abaya. Table salt (50%), mineral water (30%), and mineral soil (20%) were used as mineral supplements for livestock. Farmers obtain mineral soil from the licking area of the mineral soil and feed animals by hiking them in the licking area and taking the mineral soil into the home. Maize stover was deficient in Ca, P, Na, Zn, and Cu, while sorghum stover was deficient in P, Na, Mg, and Cu. During the wet season, natural pasture consists of higher (p<0.05) P, K, Cu, Zn, and Mn while Ca and Fe were higher (p<0.05) in the dry season. During wet and dry seasons, the Ca, P, Na, Mg, and K content were 14.53 vs 20.47, 1.51 vs 0.82, 0.38 vs 0.45, 4.01 vs 3.84, and 16.50 vs 6.40 g/kg, respectively. The Mn, Fe, Cu, and Zn contents were 365.14 vs 415.22, 477.78 vs 336.11, 8.48 vs 7.38 and 42.74 vs 16.94 mg/kg in wet and dry seasons, respectively. The mineral soil of both lakes was deficient in P and K, but high in Na and Fe. Supplementation of animals with deficient minerals in their feed is necessary in the study area and the mineral soil can be used as a mineral supplement for ruminants. However, an extension service is essential to improve mineral soil utilization in the study area.

Many scientific studies are conducted directly or indirectly with humans, animals, and plants. We believe that body electricity, which is generated and constantly present in the bodies of living beings, should be considered in scientific studies as an effective factor for production activity. We believe that body electricity should be included in the environment to bring the rumen fluids of sheep used in Daisy II rumen simulators closer to reality. In this way, the most realistic environment is created by adding the influencing factors of body electricity and many factors that can affect the outcome. The study was conducted on a total of 16 Karayaka ewes, including 4 lambs, 4 one-year-old ewes, 4 pregnant ewes and 4 lactating ewes. The data obtained in the study were collected by measuring the body electricity of the animals before and after grazing in 3 different periods for each group. At the end of the study, it was found that the value of body electricity of sheep determined at 0.12±0.001 v (volt) before feeding was higher than the value determined at 0.09±0.002 v after feeding. The difference between the two values was found to be statistically significant (P<0.05). However, it was found that the fact that the live weights of the animals in the groups were different and they were in different physiological periods did not cause a significant (P>0.05) difference in the electrical body currents before and after feeding (except in lambs (P<0.05)). It can be said that the measurements made in other periods and groups can change the electrical body currents after feeding and that the electrical body currents differ according to the animals fed in the barn, especially during the grazing period, before going to pasture and when returning to pasture.

Araştırma, Amasya İli Damızlık Manda Yetiştiricileri Birliği üyesi olan 69 üretici ile yüz yüze gerçekleştirilen anket verilerine dayanmaktadır. Anket sonuçlarına göre, manda işletme sahiplerinin yaygın olarak ürettikleri kaba yemler %26,1 oranında silaj ve yonca, %20,3 oranında fiğ, %10,1 oranında ise yonca ve fiğdir. Kaba yemler arasında en çok kullanılanlar ise kuru ot, kuru yonca, saman ve silajdır (%36,1). Manda yetiştiricileri genellikle kendi kaba yemlerini üreterek maliyetlerini düşürmeyi tercih etmektedir (%65,2). Yetiştiriciler, mandaların beslenmesinde çoğunlukla kesif yem olarak fabrika yemi kullanmakta olup, yetiştiricilerin %59,4’ü fabrika yemi teminini fabrikalardan sağlamaktadır. Besleme sistemleri yemleme ve mera kullanımının bir birleşiminden oluşmaktadır (%100). Mandalar genellikle günde iki kez beslenmekte (%72,5) ve bu beslemenin %56,5’i sağımdan önce yapılmaktadır. Mandalara çoğunlukla (%68,1) günde 5 kg’dan az kesif yem verilmektedir. Mandalar genellikle Nisan ayında (%85,5) meraya çıkarılmakta ve Kasım ayında (%71) tekrar ahıra alınmaktadır. Mandalarda sağım genellikle günde iki kez (%68,1) yapılırken, sağım öncesi meme temizliği %50,7 oranında gerçekleştirilmekte, sağım sonrası meme temizliği ise genellikle yapılmamaktadır (%91,3). Üretilen sütün %92,8’i satılmakta, süt çoğunlukla plastik bidon ve güğümlerde (%56,5) depolanmaktadır. Hayvan satışı bakımından, damızlık dışı dişiler genellikle 36 aydan sonra (%95,7) satılmaktadır. İshal (%56,5) en yaygın görülen hastalık olup hastalık durumunda çoğunlukla (%95,7) veteriner hekim çağırmaktadır. Düvelerin tohumlanması genellikle 20 ile 30 aylık yaş aralığında (%89,9) gerçekleşmektedir. Anket sonuçlarına göre, malak ölümleri nadiren görülmekte olup (%1,4), en fazla görülen hastalık ishaldir (%56,5).

Bu araştırmanın temel amacı, sendika üyesi memurların sendikal demokrasi algısı ile sendikal bağlılıkları arasındaki ilişkide etik liderlik algısının düzenleyici rolünü belirlemektir. Nicel alan araştırması niteliğinde çalışma yapılmış olup, araştırmanın evrenini Tarım ve Ormancılık Hizmet Kolunda faaliyet gösteren ve hizmet kolunda yetkili sendika konumunda olan Tarım-Orman Çalışanları Birliği Sendikası (Toç Bir-Sen)’in üyeleri oluşturmaktadır. Bu kapsamda sendika üyelerinden anket yöntemi ile veriler toplanmıştır. Araştırmanın örneklemini ankete katılan Toç Bir-Sen üyesi 2128 çalışan oluşturmaktadır. Araştırma sonucunda, sendika üyelerinin örgütsel demokrasi algıları ile örgütsel bağlılıkları arasında pozitif yönlü ve anlamlı bir ilişkinin var olduğu, etik liderlik algıları ile örgütsel bağlılıkları arasında anlamlı ve pozitif yönlü bir ilişkinin var olduğu, örgütsel demokrasi algısı ile etik liderlik algıları arasında anlamlı ve pozitif yönlü bir ilişkinin var olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca sendika üyelerinin örgütsel demokrasi algıları ile örgütsel bağlılıkları arasındaki ilişkide etik liderliğin anlamlı ve pozitif yönlü düzenleyici etkisinin olduğu tespit edilmiştir. Dolayısı ile araştırmanın tüm hipotezleri doğrulanmıştır. Bu sonuçlara göre, sendika yöneticilerinin etik davranışlar sergilemeleri, aldıkları kararların ve uygulamalarının etik kurallara uygun olmasına özen göstermeleri, yönetim ve karar alma süreçlerinin tamamında demokratik tutum ve davranış sergilemeleri sendika üyelerinin sendikal bağlılıklarına pozitif yönde etki edecektir. Çalışma sonuçlarının, örgütsel bağlılık ile etik liderlik arasındaki ilişkiyi ve örgütsel demokrasi ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişkiyi inceleyen literatür çalışmalarına ait sonuçları desteklemesi nedeni ile literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir.