The objective of this study was to determine the energy use and greenhouse gas emissions associated with sesame production. Energy use efficiency indicators and greenhouse gas emission rates were calculated for the 2022-2023 production season. The energy input and output for sesame production were found to be 12079.15 MJ ha-1 and 30052.44 MJ ha-1, respectively. The study found an energy use efficiency of 2.49, with a specific energy of 12.20 MJ kg-1, an energy productivity of 0.08 kg MJ-1, and a net energy value of 17973.29 MJ ha-1. The direct and indirect energy inputs were calculated to be 4584.41 MJ ha-1 (37.95%) and 7494.74 MJ ha-1 (62.05%), while the renewable and non-renewable energy inputs were calculated to be 469.12 MJ ha-1 (3.88%) and 11610.03 MJ ha-1 (98.65%), respectively. The calculation shows that the total greenhouse gas emissions are 380.52 kgCO2-eq ha-1 and the greenhouse gas emission rate is 0.38 kgCO2-eq ha-1. Sesame production is highly profitable for the 2022-2023 production season in terms of energy use efficiency.

Bu çalışmanın amacı, tarım piyasalarının finansal piyasalarla buluşmasını ve ürün ihtisas borsacılığı ile türev piyasalara geçişini hızlandırmayı vadeden lisanslı depoculuk sisteminin, Türkiye’de beklenen başarıyı neden yakalayamadığını tespit etmektir. Bu amaçla çalışma, lisanslı depoculuk sisteminin tarım piyasalarına entegrasyonu ve üreticiler tarafından benimsenmesini engelleyen kısıtlara odaklanmıştır. Lisanslı depoculuk sisteminin üreticiye, sanayiciye, tüccara, tarımsal ve finansal piyasalara önemli avantajlar sunduğu literatürde birçok çalışmada yer almaktadır. Bu denli avantajlı bir sistemin benimsenmesini engelleyen unsurların belirlenmesi önemli görülmüştür. Yapılan araştırma ile, Türkiye’de lisanslı depoculuk sisteminin üreticide yeterince karşılık bulmamasının, gelişmekte olan diğer ülkelerde de aynı nedenlere bağlı olduğu tespit edilmiştir. Araştırma bulgularına göre, sistemin benimsenmesinde en önemli kısıt, lisanslı depo kapasitesinin yetersizliği, tarımın yapısal sorunları ve küçük ölçekli üreticiyi sisteme çekecek yeterli unsurun bulunmamasıdır. Türkiye ve gelişmekte olan çoğu ülkede tarımsal üretim, küçük çiftliklerde yapılmaktadır. Tarım sektörünün büyük çoğunluğunu oluşturan küçük aile çiftliklerinin sisteme katılımını sağlayacak politika ve motivasyon araçları geliştirilmediği sürece, sistemin amacına hizmet etmesi mümkün gözükmemektedir.

Pea (Pisum sativum L.) is the second most important cool-season food legume in Ethiopia after faba bean, both in terms of production area and annual yield. The study comprises 13 advanced field pea genotypes that were evaluated in a randomized complete block design with four replications across four different environments during two consecutive main cropping seasons (2020–2021). The primary objectives were to identify a field pea genotype with a reliable, high grain yield that could be subsequently released as a new cultivar for farmers in specific areas of Ethiopia.  A combined analysis of field pea grain yield revealed a significant difference (P < 0.01) between genotypes and environments, suggesting that the genetic composition of the genotypes varied and the environments were distinct. The average grain yield ranged from 1614 kg/ha to 2412 kg/ha, with a mean of 2032.69 kg/ha. Genotype G13 had the highest average grain yield (2412 kg/ha) compared to the standard check varieties Bilalo (2190 kg/ha) and Bursa (2100 kg/ha), indicating its potential for developing adaptable varieties suited to specific environments. This outcome may aid breeders in choosing the most appropriate cultivars for particular environments, resulting in higher field pea yields and productivity. Nonetheless, the research also indicates that to create broadly adaptable and climate-resilient varieties, it is crucial to carry out trials in various locations and across multiple years.

Viral diseases are among the most significant challenges in protecting plants of the Cucurbitaceae family, with viruses from the Potyvirus genus, such as zucchini yellow mosaic virus (ZYMV) and watermelon mosaic virus (WMV), causing up to 100% yield losses under favorable conditions.  Despite the importance of these viruses, there have been no previous studies investigating potyvirus diseases in Cucurbitaceae production areas in Çanakkale province. Consequently, the status of these diseases in the region remains unknown. This study aims to address this gap by analyzing the presence of potyviruses in Cucurbitaceae production areas in Çanakkale. In the 2021 production year, a total of 137 samples exhibiting virus and virus-like symptoms were collected from various Cucurbitaceae production sites in Çanakkale province and its districts. The samples were tested using RT-PCR with primer pairs specific to WMV and ZYMV. From the infected samples, seven isolates were selected for further analysis, and the coat protein (CP) genes were amplified and sequenced. The results revealed that WMV was detected as a single infection in 78 samples, ZYMV in one sample, and mixed infections of ZYMV+WMV were found in 39 samples, indicating that WMV is notably prevalent in Çanakkale. Bioinformatics analyses demonstrated that the Turkish WMV and ZYMV isolates share more than 90% similarity with other isolates in both the local samples and the GenBank database. Phylogenetic analysis further revealed that Turkish WMV and ZYMV isolates are closely related to each other. This is the first study to reveal the presence and phylogenetic relationships of ZYMV and WMV in cucurbitaceous plants in Çanakkale province of Türkiye.

Vernalizasyon bazı bitkilerin erken gelişme dönemlerindeki düşük sıcaklık ihtiyacıdır. Bu bitkilerin vejetatif dönemden generatif döneme geçiş yapabilmesi için belli bir süre düşük sıcaklıkta kalmaları gerekir. Bu çalışma bazı arpa çeşitlerinin vernalizasyon uygulamalarına tepkilerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Dört kışlık, iki alternatif ve iki yazlık arpa çeşidinin kullanıldığı bu araştırma tesadüf parsellerinde faktöriyel deneme desenine göre üç tekerrürlü yürütülmüştür. Arpa çeşitlerinin çimlenmiş tohumları torf içeren küçük kaplarda 0, 4, 5 ve 6 hafta süreyle 2°C’de vernalizasyon uygulaması için bekletilmiştir. Gelişen fideler saksıya aktarılmış ve serada 22 saat ışık/2 saat karanlıkta 22°C sabit sıcaklıkta yetiştirilmiştir. Bitkilerde sapa kalkma süresi, başaklanma süresi, olgunlaşma süresi, fertil kardeş sayısı, başakta tane sayısı ve bin tane ağırlığı belirlenmiştir. Vernalizasyon uygulamalarının incelenen bütün karakterlere etkisi çeşitlere göre önemli derecede değişmiştir. Araştırmada kullanılan kışlık çeşitler Sladoran, Alba, Dicktoo ve Aydanhanım vernalizasyon ihtiyacı karşılanmadan başaklanamamışlardır. Bu çeşitlerde başaklanma süresi göz önüne alındığında dört haftalık vernalizasyon uygulamasının yeterli olduğu belirlenmiştir. Dört haftalık vernalizasyon, alternatif çeşitler Tokak 157/37’de 9 gün, Kearney’de ise 40 gün daha erken başaklanma sağlamıştır. Yazlık çeşitlerde vernalizasyon uygulaması belirgin bir değişikliğe neden olmamıştır. Vernalizasyon uygulaması süresince geçen süre de göz önüne alındığında bütün kışlık çeşitler için dört haftalık vernalizasyon süresi en uygun süre olarak görülmektedir. Alternatif çeşitler için vernalizasyon uygulaması ise genotipe bağlı değişken olduğundan dolayı, bu çeşitlerin ıslah programlarında kullanımı durumunda mutlaka vernalizasyon sürelerinin belirlenmesi gerekmektedir.

Bu çalışmada amaç, zeytinyağı sanayii yan ürünü olan karasuyun Macar fiğ-tritikale silajlarına farklı dozlarda ilavesinin kimyasal kompozisyon, fermentasyon, fiziksel, mikrobiyolojik özellikleri ve in vitro sindirilebilirlikleri üzerine etkisini incelemektir. Araştırma silajları belirtilen şekilde oluşturulmuştur: (i) %100 Macar fiğ-tritikale silajı (kontrol); (ii) %95 Macar fiğ-tritikale + %5 karasu; (iii) %90 Macar fiğ-tritikale + %10 karasu; (iv) %85 Macar fiğ-tritikale + %15 karasu; (v) %80 Macar fiğ-tritikale + %20 karasu. Silolama dönemi 56 gün devam etmiştir. Sonuç olarak, karasu ilavesiyle silajların koku, organik madde, pH ve suda çözünebilir karbonhidrat içerikleri azalmış; kuru madde, ham kül, ADF, ham yağ ve Fleig puanı artmıştır. Ham protein, ham selüloz, NDF, amonyak azot, laktik asit bakterileri, in vitro kuru madde ve organik madde sindirilebilirlikleri bakımından görülen farklılıklar önemli bulunmamıştır. Araştırma silajlarında sülfit indirgeyen anaeroblar, Listeria spp., Enterobactericeae ve maya içeriğine rastlanmamıştır. Küf içeriği, %15 karasu içeren grupta bir örnekte saptanmıştır. Araştırma sonunda, Macar fiğ-tritikale karışımlarından oluşan silajlara %20 düzeyine kadar karasu ilavesinin herhangi bir olumsuz etkisinin olmadığı sonucuna varılmıştır.

Tarım sektörü, enerji kaynaklarının yoğun olarak kullanıldığı bir alandır. Gelişmekte olan ülkelerde enerji üretiminin daha çok fosil yakıtlara bağlı olması, her alanda, optimum enerji kullanımını zorunlu kılmaktadır. Sürdürülebilir bir üretim, ancak, kaynakların verimli şekilde kullanımı ile sağlanabilir. Tarımsal üretimde enerji verimliliği çıktı/girdi analizleri ile değerlendirilebilmektedir. Özellikle seralar, açık alanlara kıyasla, enerji girdisinin çok daha yüksek olduğu tarımsal üretim alanlarıdır. Bu alanda yapılacak araştırmalar, seracılıkta farklı bölgelere ve ürünlere göre, en uygun girdi kullanım düzeylerinin saptanabilmesi açısından önemli katkılar sağlayacaktır. Bu çalışma, Konya – Ereğli ilçesinde bulunan bir serada, 2022 yaz sezonunda, çiftçi şartlarında yapılan salatalık üretiminin enerji kullanım verimliliğinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Sezon boyunca tüm tarımsal uygulamalar takip edilmiş ve kayıt altına alınmıştır. Enerji kullanım etkinliği (enerji oranı) 1,14 olarak hesaplanmıştır. Toplam girdi içerisinde yenilenemeyen kaynaklar %66’lık bir oranla üretimin 2/3’ünü kapsamaktadır. Bu oranın azaltılması, fosil yakıtlardan üretilen enerjinin üretimdeki payını azaltırken, ekosistemin kaynak yetersizliği sebebiyle karşılaştığı baskıları da dengeleyecektir. Sonuçta, Konya’da, serada salatalık yetiştiriciliğinin; enerji kullanım etkinliği, başka bir deyişle üretim verimliliği, açısından değerlendirildiğinde avantajlı olduğu belirlenmiştir.

Zengin bir protein kaynağı olan susam, yağ elde etmek amacıyla yetiştirilen ilk bitkilerden biridir ve dünyanın birçok ülkesinde tarih öncesi çağlardan beri kültürü yapılmaktadır. Susam tohumları yüksek oranda içerdiği yağ asitlerinin (ortalama %80) doymamış yanı sıra insan sağlığı için önemli faydaları olan sesamol ve sesamolin gibi antioksidanları da içermektedir. Ayrıca tohumları önemli bir Ca, Mg ve Se kaynağıdır. Son yıllarda yapılan çalışmalar, susam tohumları ve yağının insan beslenmesi için yüksek enerji kaynağı olmasının yanı sıra insan sağlığı açısından da anti-aging, antikanserojen, antiinflammatuar, antifungal, antimikrobiyal etkilerinin olduğu, karaciğerde alkol ayrışmasını hızlandırdığı, antihipertansif aktivite ve immün düzenleyici aktivitelere de sahip olduğunu göstermiştir. Özellikle siyah susam yağının saç beyazlamasını önlediği de yapılan çalışmalar sonucunda tespit edilmiştir. Ayrıca, susam bitkisinin farklı kısımlarının özellikle dizanteri gibi hastalıkların tedavisinde uzun yıllardan beri kullanıldığı da bilinmektedir.

The aim of this study was to investigating the effects of partially replacing the commercial soybean meal (SBM) by locally produced raw, full-fat soybean (RFFSB) in diets of layers. After cleaning, the tested ingredient (RFFSB) was hammered to pass through a 0.2-mm sieve. Then, four experimental diets were formulated by replacing the SBM by RFFSB at 0, 15, 30 or 45% (equivalents to 0, 30, 60 or 90 g/kg of diet, respectively). Before the commencement of this feeding trial, birds were uniformly managed and fed as per their requirements (i.e., starter, grower and pullet diets). This feeding trial was started when birds’ age was 24 weeks. Every treatment was replicated 4 times and 17 laying birds per replicate. The results revealed that replacing the commercial SBM by raw soybean (up to 45%) in the layer diets had no negative effects on the final live BWT and also on the vital organ developments, such as pancreas, duodenum, intestines and gizzard. Hen-day egg production, hen-housed egg production and egg quality measuring parameters were not significant affected by that of partially replacing the commercially SBM by the raw soybean. It is concluded that without compromising the productivity and health, a hammered RFFSB can replace (up to 45%) the commercial SBM in diets of the laying hens.