Bu çalışma, BAP, IBA ve IAA hormonlarının 50 ve 100 ppm dozlarının Melissa officinalis L. (Oğulotu) bitkisinin büyüme ve biyokimyasal parametreleri üzerindeki etkilerini araştırmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Deneme, sera koşullarında “Tam Şansa Bağlı Tesadüf Parselleri” deneme desenine göre üç tekrar ile yapılmıştır. Çalışmada; fide boyu, kök uzunluğu, fide yaş ve kuru ağırlıkları, kök yaş ve kuru ağırlıkları, klorofil a ve b, toplam karotenoidler, toplam fenolik maddeler ve antioksidan aktiviteler (CUPRAC ve FRAP) değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda; kök yaş ağırlığı dışındaki büyüme parametrelerinde hormon uygulamalarının kontrole göre önemli etkisinin olduğu, fide boyu, yaş, kuru ağırlıkları ile kök kuru ağırlıklarında en yüksek sonuçlara IBA50 dozunda ulaşıldığı, kök uzunluğunda ise en yüksek değere BAP100 uygulamasında ulaşıldığı görülmüştür. Klorofil a, b ve total karotenoid parametrelerinde en yüksek değerler kontrol uygulamalarından, en yüksek antioksidan aktivite (FRAP) BAP100, en yüksek toplam fenolik madde miktarı ise IBA100 uygulamalarında ölçülmüştür.

The research methodology was based on determining the soil moisture consumption per unit of photosynthesis productivity, establishing the influence of the moisture consumption coefficient on the productivity of photosynthesis on the yield of sunflower genotypes. The aim of the research was to determine the physiological characteristics of the formation of plant productivity of different sunflower samples and use them in assessing and creating genotypes for cultivation in arid conditions. The conducted investigations allowed to determine physiological factors and properties of plants that determine the level of formation of the weight of seeds of the head and the yield of sunflower. The weight of seeds of the head is determined by the amount of soil moisture consumption per unit of net productivity. Between the indicators of soil moisture consumption per unit of net productivity at the stage of formation of the head - the beginning of flowering, a direct negative correlation interdependence was established. Sunflower varieties with a minimum consumption of soil moisture per unit of net productivity of photosynthesis of 1.01-1.05 m-3 g m-2 per day form in arid conditions of the Steppe of Ukraine the maximum level of weight of seeds of the head of 58.7-78.7 g, which ensures obtaining a high yield within 2.68-3.49 t ha-1. The conducted assessment of genotypes by indicators of soil moisture consumption per unit of net productivity made it possible to create highly productive varieties of sunflower Emelard, Igolya, Orlik.

A biofilm is a complex matrix formed by microorganisms that includes exopolysaccharides, proteins, extracellular DNA, various enzymes, and the microorganisms themselves. Biofilm cell is a more stable form of microorganism than planktonic cell. Microbial cells attach themselves to the surface after certain signals or changes, colonize to create a more favorable environment for their growth and viability, and secrete exopolysaccharide. This component is the basic matrix of biofilm. The diversity of exopolysaccharides within biofilms varies significantly depending on their specific composition, contributing uniquely to the characteristics of biofilms. This diversity in biofilms underscores the need for targeted control strategies. Biofilms can be beneficial or harmful depending on the situation and where they develop. Accordingly, microbial biofilms have dual effects on health. Biofilms can have both harmful effects on health, such as contributing to antibiotic resistance and persistent infections, while biofilms formed by beneficial microorganisms play a crucial role in enhancing food functionality. Moreover, the formation of biofilm in certain foods can contribute to the enhancement of the product matrix, particularly by improving its texture. In this review, the structures of these biofilms, their basic components, their possible safety concerns, and health benefits are discussed. Moreover, this review deals with biofilm producing bacteria in foods and assesses the prevention strategies for biofilm formation within the food industry.

Çanakkale Ezine İlçesine bağlı olan Geyikli beldesi Çanakkale’nin batısında bulunmaktadır. Yörede, doğadan toplanarak tüketilen pek çok bitkiden birisi olan Deniz Börülcesi (Salicornia europaea); Türkiye’de farklı bölgelerde de toplanıp sebze olarak kullanılmaktadır. Türkiye’de aktif olarak kültüre alınmamış olmakla birlikte bazı bilimsel denemelerde yer almıştır ve önemli bir halofittir. Deniz börülcesi pek çok besleyici özelliği olduğuna inanıldığından dolayı sık olarak tüketilmekte ve ticarete konu olmaktadır. Bu bitkinin yöreden toplanıp önemli özelliklerinin değerlendirilmesi bölgenin tarımsal anlamda gelişimi ve bitki ile yapılabilecek diğer tarımsal çalışmalara yol göstermesi açılarından önemli bir konudur. Çalışmanın amacı Çanakkale Ezine İlçesi, Geyikli beldesinde doğal ortamından toplanan S. europaea bitkisini askorbik asit, toplam karotenoid, suda çözünen kuru madde, pH, titre edilebilir asitlik parametreleri ve luteolin, apigenin, naringin, kateşin flavonoidleri açısından incelemektir. Böylece bölge tarımına katkıda bulunmak ve bu bitki ile yapılabilecek çeşitli çalışmalara yol göstermektir. Çalışma sonucunda değerlendirilen S. europaea popülasyonunun flavonoid içeriklerinin çoktan aza sırasıyla apigenin (649,461 mg/kg), naringin (117,51 mg/kg), kateşin (13,574 mg/kg) ve luteolin (0,984 mg/kg) olarak sıralandığı belirlenmiştir. Bunun yanı sıra yüksek bir suda çözünen kuru madde (°Briks) içeriğine (%11,7) sahip olduğu belirlenmiştir.

Kentin en önemli açık ve yeşil alanı olan parklar, kentsel yeşil alan sisteminin bir parçası olmalarına bağlı olarak yaşanılan kentleri çekici ve yaşanır hale getirir, çevrenin monotonluğunu hafifletir, kentlere imaj kazandırır, yapı kitlelerinin yumuşak bir görünüm kazanmasına olanak sağlarlar. Kentlerin sürdürülebilirliğini sağlayan, kent insanı için kaliteli ve konforlu yaşam alanı oluşturan kent parkları, sahip olduğu peyzaj tasarım özellikleri doğrultusunda hitap ettiği kullanıcıları etkilemektedir. Tasarım kriterlerine uygunluğun hem olumlu hem olumsuz yönleri yalnız kent parkını değil kullanıcısı ve kentin tümünü ilgilendirmektedir. İçerisinde hiçbir rekreasyonel aktivitesi bulunmayan, konforsuz, yeşil bir dokusu olmayan mekânlar kente olumlu anlamda bir şey katmadığı gibi bulunduğu çevrenin insanı için de fiziksel, sosyal ve kültürel anlamda bir etkileşim yaratmadığı için kent insanı psikolojisi üzerinde durağanlık ve huzursuzluğa neden olacaktır. Bu çalışmada Niğde ili Merkez ilçesinde bulunan 5 kent parkının yerinde gözlem, tespit ve mevcut durumlarının analiz edilmesi planlanmıştır. Çalışmanın amacı, Niğde İli sınırları içerisinde kent ölçeğinde hizmet sağlayan bazı parkların peyzaj tasarım kriterlerine uygunluğunun tespit edilmesidir. Bu bağlamda belirlenen peyzaj tasarım kriterlerine göre parkların peyzaj tasarımı açısından uygunlukları tespit edilip, parkların mevcut durumlarının analiz edilmesine yönelik değerlendirmeler yapılması planlanmaktadır. Değerlendirme sonucunda mevcut durumun sorununa yönelik peyzaj tasarım kriterlerine uygun olacak şekilde çözüm önerileri sunulacaktır.

Bu araştırma, fesleğen bitki ekstraktının (O. basilicum odoratum) Kınalı keklik yumurtalarının inkübasyonunda kullanımının (Alectoris chukar) prenatal ve yeni çıkımı içeren postnatal dönemlerde olmak üzere, kuluçka sonuçları ile keklik davranışlarına etkisinin araştırılması amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada 14 haftalık yaştaki kekliklerden elde edilen 160 adet yumurta kullanılmıştır. Yumurtalar inkübasyon sırasında püskürtme şeklinde uygulanan fesleğen kullanımına göre; püskürtme uygulanmayan kontrol (K), püskürtme uygulananlar saf su (F0), %1 ekstrakt (F1) ve % 5 ekstrakt (F5) şeklinde oluşturulmuştur. Grupların (K, F0, F1 ve F5) kuluçka randımanları sırasıyla %70,66±1,51, %75,00±0,01, %78,33±2,88 ve %81,00±1,00 olarak belirlenmiştir. Çıkım gücü ise en yüksek %98,41 ±1,12 ile F5 de, en düşük %93,00±1,00 ile K grubundadır. Çıkım ağırlığı üzerine etki gözlenmemiştir. F5 grubunda en yüksek Tona (98,92±0,23) ve Pasgar (9,57±0,08) skorları elde edilmiştir. Ayrıca çalışmada açık alan testin uygulanan civcivlerin merkezde geçirdikleri süre değerleri sırasıyla F1’de %3,64±0,11, F0’da %3,67±0,11, K’de %4,60±0,23 ve F5’de %5,71±0,14 olarak hesaplanmış, civcivlerin pist skor değerleri ise sırasıyla K’de 1,33±0,57, F0’da 2,23±0,27, F1’de 2,66±0,57 ve F5’te ise 3,66±0,57 olarak bulunmuştur. Sonuç olarak keklik yumurtalarına %5’lik fesleğen bitki ekstraktı uygulamasının kuluçka randımanı ve çıkım gücünü artırdığı, malformasyon oranını düşürdüğü, civciv kalitesi üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğu bulunmuştur. Ayrıca açık alan ve pist davranış testleri sonuçlarına göre yeni çıkan civcivlerde korku ve stresi azaltma potansiyeli görülmüştür.

A study using the assigned Complete Block Design with three replications was carried out at Hobigong, Bangladesh from January to August 2021 to investigate the impact of different combinations of organic and inorganic fertilizers on the growth and production of bitter gourd. The experiment employed five different combinations of organic and inorganic fertilizers, which are listed below: T1: 4 kg of organic fertilizer per plant, T2: 4 kg of organic fertilizer + 2 liters of cow urine + 2 liters of bc (biochar), T3: 2 liters of liquid bc (biochar)) + NPK (44 g urea + 43 g TSP (Triple Super Phosphate) + 77 g MoP (Muriate of Potash), T4: NPK (44 g urea + 43 g TSP + 77 g MoP), and T5: 4 kg of organic fertilizer + 2 liters of bc+ NPK (44 g urea + 43 g TSP + 77 g MoP) on three distinct soils in the villages of Kalonjhora, Madhabpur, and Jointure. The growth and yield of bitter gourd at different study locations were significantly affected by the application of both organic and inorganic fertilizers, according to the results. The results showed that the use of both organic and inorganic fertilizers had a significant effect on the development and yield of bitter gourd at the different study sites. Maximum germination rate (90%), at 45 DAS (days after sowing), longest plant (173.28 cm) at 100 DAS, maximum number, longest and heaviest fruit (6.30 number of fruits per plant, 15.51 cm and 82.50 g, respectively) were obtained from crops grown in Jointer village that were applied with 4 kg organic fertilizer + 2 liters bc + NPK (44 g urea + 43 g TSP + 77 g MOP). According to the previously described research, most development and yield characteristics of bitter gourd are improved when grown in a mixture treated with 4 kg organic fertilizer + 2 liters bc + NPK (44 g urea) + 43 g of TSP + 77 g of MoP.

The present study investigated the effect of starvation periods on growth performance, feed cost, and water quality in common carp (Cyprinus carpio). Two different starvation methods were implemented, with an average weight of 120.69±3.47g over a 45-day trial. Group D1 was subjected to a 1-day fasting/2-day feeding regimen, whereas Group D2 adopted a 2-day fasting/1-day feeding regimen. The control group (C) was fed twice daily to satiation. At the end of the trial, the average weight of the fish was 200.88±14.62g in the control group, 189.11±21.05g in Group D1, and 130.04±10.49g in Group D2. The specific growth rates were 1.13±0.08% (C), 1.00±0.05% (D1), and 0.17±0.06% (D2), respectively. Feed conversion ratios were 1.81±0.01 (C), 1.32±0.02 (D1), and 4.43±0.05 (D2), respectively. There were significant differences between the control group and Groups D1 and D2 in terms of dissolved oxygen (mg/L) and pH values of the water. Group D2 yielded lower feed costs due to reduced feed usage. The average weight gain analysis showed that the unit feed cost of Group D2 was 3.4-fold higher than that of Group D1 and 2.5-fold higher than that of the control group. The application of starvation periods in feeding common carp had significant effects on the growth, feed utilization, water quality, and feed cost.

Bitkisel hormon olarak da kabul edilen salisilik asit, fenolik maddelerin bir grubunu oluşturmakta, bitkilerde metabolik ve fizyolojik gibi birçok tepkiyi oluşturan ve dolayısıyla bitki büyüme ve gelişmesini etkileyen bir bitki büyüme düzenleyicisidir. Bu çalışma, ayçiçeği çeşitlerinin fizyolojik ve biyokimyasal özellikleri üzerine salisilik asit uygulamasının etkilerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Tesadüf Parselleri Deneme Desenine göre 3 tekrarlamalı olarak iklim odası koşullarında kurulmuştur. Çalışmada materyal olarak 11-TR-077, Deray ve P-64-LC-108 olmak üzere 3 ayçiçeği çeşidi ve salisilik asidin 5 dozu (kontrol, 0,5, 1, 1,5 ve 2 mM) kullanılmıştır. Sonuçlar incelendiğinde ele alınan çeşitlerde salisilik asit uygulamasının spad, bitki boyu, yaprak sayısı, kök çapı, bitki yaş ağırlık ve bitki kuru ağırlık oranları yönünden Deray çeşidinde olumlu etki ettiği incelenmiştir.

This study aimed to investigate the volatile organic compounds (VOCs) variations during the spoilage of palm wine stored at ambient temperature and identify potential shelf-life markers. Palm wine collected from local tappers and resellers were stored at ambient temperature (28-30°C) for 96 h. At an interval of 24 h, VOCs variations were investigated using Solid phase Microextraction-Gas Chromatography-Mass Spectroscopy (SPME-GC/MS) method. Changes in sensory quality and potential flavour contributors were also explored. The sensory rejection time was found at 24 h and 48 h of storage for palm wines collected from the tappers and resellers, respectively. The first attribute to be spoiled was taste followed by odour and appearance. A total of 23 VOCs distributed in six chemical families were identified. Alteration of palm wine sample is characterised by an increase in concentration of alcohol (isoamyl alcohol, isobutanol and 1-octanol), aceti acid and acetoin, and a decrease in ester concentration (ethyl acetate and ethyl hexanoate). In the view to fight against the short shelf-life and develop new preservation methods, these compounds can be used as markers of spoiled palm wine.