The study was aimed to improve the nutritional composition of nettle (Utrica dioica L.) having positive effects on animals by solid-state fermentation. Aspergillus niger was used as a inoculant in fermentation of nettle. Before and after fermentation, crude protein (CP), ash, ether extract (EE), nitrogen-free extract (NFE), crude fiber (CF), hemicellulose (HC), neutral detergent fiber (NDF), acid detergent fiber (ADF) and acid detergent lignin (ADL) contents of nettle were determined. The ash, NFE and HC content of nettle were increased by fermentation. However, A. niger decreased the CF and EE in nettle. The results showed that solid-state fermentation with A. niger can be used to improve the nutritional composition of nettle.

Bu çalışmada 8. hafta canlı ağırlık tartımlarına göre sınıflandırılarak büyütülen kazların 16. hafta kesim yaşında performans özellikleri ile göğüs ve but etinde renk ve pH değerlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya günlük 478 adet palaz ile (dişi-erkek karışık) başlanmıştır. 8. Haftada canlı ağırlığa göre sınıflandırma (hafif, orta ağır, ağır) yapıldıktan sonra 270 adet kaz (dişi-erkek karışık) ile çalışmaya devam edilmiştir. 10. ve 16. haftalarda, ağır grupta canlı ağırlığın daha yüksek olduğu ve hafif grupta ise canlı ağırlık artışının daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Yemden yararlanma oranı da hafif ve orta ağır grupta daha düşük bulunmuştur. Ayak ve but ağırlığı ile göğüs pH değeri ağır grupta, abdominal yağ ağırlığı ve oranı orta ağır grupta, baş oranı hafif grupta daha yüksek tespit edilmiştir. Sonuç olarak, sınıflandırmalı büyütmenin hafif grupta canlı ağırlık artışı üzerine etkisi olumludur. Kaz yetiştiriciliğinde hedef kesim canlı ağırlıklarına üniform olarak ulaşmak için bu yöntemden faydalanılabilir.

Bu çalışma, azotlu gübre miktarı ve uygulama formunun ekmeklik buğdayın tane verimi ve kalitesi üzerine etkisinin araştırmak amacıyla Eskişehir Geçit Kuşağı Tarımsal Araştırma Enstitüsü’nde kuru (yağmura bağımlı) ve sulu koşullarda iki üretim sezonunda yürütülmüştür. Kuru koşullarda 7 adet ve sulu koşullarda 8 adet ekmeklik buğday çeşidi materyal olarak kullanılmıştır. Üre, başaklanma döneminde, granül ve yapraktan uygulama şeklinde verilmiştir. Her uygulamada çeşitlerin tane verimi, bazı teknolojik kalite özellikleri belirlenmiştir. Her iki denemede yapraktan üre uygulaması ile SDS sedimantasyon değeri, protein oranı, gluten agregasyon enerji değeri (AGGEN) ve maksimum tork (BEM) değerlerinde artış olurken; peak maksimum zaman (PMT) değerinde azalma olmuştur. Kuru ve sulu şartlarda çeşitler arasında SDS sedimantasyon değerleri açısından istatistiki olarak önemli farklılar olduğu belirlenmiştir. Araştırmada; sulu ve kuru şartlarda yapraktan üre uygulaması ile granüle göre genotiplerden yüksek ekmeklik kalite ile ilişkili olarak Glu-A1 lokusunda 2* alt ünitesi taşıyanların tane veriminde %9,0, protein oranında %6,5, sedimantasyon değerinde %17,0 ve BEM değerinde %3,8; Glu-D1 lokusunda 5+10 alt ünitesi taşıyanların tane verimde %8, protein oranında %5,6, sedimantasyon değerinde %16,0, BEM değerinde %6,4; Glu-B1 lokusunda 7+9 alt ünitesi taşıyanların tane veriminde %7,0, protein oranında %6,0, sedimantasyon değerinde %19,6 ve BEM değerinde %7,2 artış olduğu belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, ekmeklik buğdayın tane verimi ve teknolojik kalite özelliklerinin iyileştirilmesinde başaklanma döneminde yapraktan üre uygulamasının oldukça olumlu sonuçlar verdiği görülmüştür.

Soil moisture has a vital role in the cultivation of crops. Its sufficiency and availability to crop- water supplies depends on the management practices of soil and amount of available water to the soil. This study examines the influence of rice husk biochar on the water holding capacity of soil in the savannah ecological zone of Ghana. Increasing rate of rice husk biochar increased water-holding capacity of soils. 4t/ha rice husk biochar showed higher significant differences among the treatments. It is recommended that 4t/ha rice husk biochar should be applied to increase the water-holding capacity of the soil.

The aim of this study was to evaluate the chemical composition and mineral bioavailability of T. tetraptera fruit pulp, an aromatic wild edible plant, using standard methods. The pulp were extracted from mature dried fruits obtained from plants at Awabo (5°30’14.2”N and 4°01’30.6”W) and Loviguié villages (5°48’24.5’’N and 4°20’15.8”W), all in south-eastern Côte d’Ivoire. The results of chemical analysis revealed that T. tetraptera fruit pulp contains carbohydrates (63.73±0.51%), crude protein (7.01±0.66%), crude fat (1.18±0.01%), ash (5.38±0.18%), fibre (11.78±0.02%), moisture (40.52±0.18%) and an energy value of 254.74±0.15 kcal/100g. Besides, the results showed a relative high amount of vitamin A (2.11±0.02%) and vitamin B9 (261.78±0.01 µg/100g) while vitamin E, B1 and B2 in trace concentration. Otherwise, the phytochemical analysis (mg/100g) based on dry weight revealed an appreciable amount of total phenol (2407.10±8.36), flavonoids (14.29±0.56), tannins (55.11±0.44), catechin (392.93±1.01) and also carotenoids (108.19±7.42 µg/100g). Organic acids profile (mg/100mL) showed citric acid (175.06±0.02) and salicylic acid (109.85±0.01) as major organic acids. Mineral composition (mg/100g) on dry weight basis revealed that potassium (1303.67±0.58) is the most abundant followed by phosphorus (303.33±5.77), calcium (187.33±0.58) and magnesium (141.33±0.57). Furthermore, the Phytates:Zn, Phytates:Ca, Oxalates:Ca and Phytates*Ca:Zn molar ratios recorded were all below than recommended threshold values, implying a bioavailability of zinc and calcium. These data indicate that the pulp of this fruit could be a good source of ingredient for both medicine and food industries in production.

Domuz ayrığı (Dactylis glomerata L.) yaygın olarak yetiştiriciliği yapılan, ekonomik açıdan önemli çok yıllık bir buğdaygil yem bitkisidir. Bu araştırma, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü yem bitkileri ıslah programı kapsamında geliştirilen elit domuz ayrığı klonlarının akrabalık derecelerini ve genetik çeşitliliğini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada 32 genotip ve 24 SSR primeri kullanılmıştır. Moleküler analiz sonucunda SSR primerleri toplamda 126 allel üretmiştir. Allel sayısı 3 ila 7 arasında değişmiş ve lokus başına düşen ortalama allel sayısı 5,25 olarak bulunmuştur. Elde edilen allel büyüklükleri ise 101 bp ile 354 bp arasında değişmiş ve polimorfizm oranı her primer için %100 olarak gerçekleşmiştir. Bireyler arasında uzaklık derecesi Jaccard genetik uzaklık katsayısı kullanılarak elde edilmiş ve 0,21 ile 0,84 arasında değişmiş ve genetik çeşitlilik seviyesi yüksek bulunmuştur. Genotiplerden elde edilen 126 allelin 28’nin nadir alleller olduğu ortaya çıkmıştır. Jaccard genetik uzaklık katsayısı kullanılarak yapılan neighbor-joining analizi sonucunda oluşturulan dendrogram 3 ana gruba ayrılmıştır. A grubu en büyük grubu oluşturmuş ve bünyesinde 15 genotip barındırmıştır. B grubu orijini aynı bölge olan 13 genotiple ikinci büyük grubu oluşturmuştur. C grubu ise en küçük grup olup orijini Türkiye’nin kuzeyi olan genotipleri barındırmıştır. Moleküler analizler domuz ayrığı genotiplerinin önemli derecede genetik varyasyon taşıdığı ve ıslah programı için değerli kaynaklar olduğu ortaya çıkmıştır. Bunlara ek olarak, SSR tekniğinin domuz ayrığı genotiplerini moleküler olarak tanımlamada oldukça uygun ve etkili bir teknik olduğu sonucuna varılmıştır.

Listeria monocytogenes is a food pathogen responsible for listeriosis, a relevant disease in public health worldwide. The genus Listeria spp., corresponds to cosmopolitan bacteria and capable of surviving different adverse conditions, which increases the risk for the food to be contaminated at any stage of the food chain. Fish and fish products are foods of high production level and, due to their chemical or nutritional composition, are highly susceptible to deterioration and contamination by pathogens in their productive chain relating to cases of listeriosis. Derived from the incidence and human mortality due to causative agents of listeriosis, along with their resistance to antimicrobials, they have acquired a greater emphasis on human health, animal health and food industry, resulting in the implementation of safety systems such as good hygiene practices, Hazard Analysis and Critical Control Points (HACCP) system, analytical methods and microbiological criteria, as some of the actions to contribute to the food safety and public health protection. The purpose of this review document is to provide, in a general way, aspects involved in foodborne illnesses, specifically listeriosis and its association with fish as a transmitting food, considering the prevention and control measures of this disease through food. It also includes aspects related to antimicrobial resistance by bacterial isolates obtained from fish, their implications and health risks.

Herbal medicine also called botanical or phyto-medicine refers to using a plant's seeds, berries, roots, leaves, bark, or flowers for medicinal purposes. It is becoming more main stream as improvements in analysis and quality control along with advances in clinical research show the value of herbal medicine in the treating and preventing disease. This study was focused on a traditionally prepared and used a product consist of an oil complex (olive oil, Nigella sativa seed oil, rosemary oil); which were researched antimicrobial effect of the product alone, and each oil by disc diffusion methods. Gram-positive and -negative bacteria and yeasts were employed in the susceptibility tests. The antibiotics of imipenem and vancomycin were exploited as positive controls. While there wasn’t effect on Gram-negative bacteria, strong antimicrobial effects were observed on Gram-positive bacteria and yeasts. Nigella sativa seed oil was the most effective. There wasn’t antagonistic and/or synergetic effect for the oil complex product. Although essential oils may be assigned the same name, they may differ widely as antimicrobial agents due to the extraction method used, which may explain the distinctive antimicrobial results reported in different studies. This was the first study to investigate the antibacterial and antifungal effects of this herbal medicine.

The aims of this study were to evaluate the traits of reproductive, milking and growth performance of Saanen and Saanen × Hair crossbreds (F1, B1 and B2) raised at the Bandırma Sheep Research Institute. The data were collected from 868 goats for reproductive performance and milk yield and from 1077 kids for survival performance between 2009-2012. Milk components (fat, protein, lactose and non-fat dry matter) of goats (n=162) and body weight changes of kid’s (n=64) were evaluated for one year in 2012. Estrus rates and survival rates were similar among all genotypes. Kidding rate was significantly higher in F1 goats than Saanen goats. Saanen goat had the lowest average mean daily milk yield compared with other genotypes. The effect of year and age were significant on milk yield. Goats in F1 and B1 genotypes had higher milk protein percentage and non-fat dry matter content in comparison with Saanen and B2 genotype. Milk fat and lactose contents were similar among genotypes. Birth weight and monthly live weight were similar between genotypes while weaning weight, six month live weight and yearling live weight were higher in B1 kids in comparison with Saanen kids. The effect of dam age and birth type were significant on birth weight, monthly live weight and weaning weight. The findings related to performance characteristics in goat genotypes investigated show that B1 genotype could be recommend for semi-intensive production system in the Western Anatolia.