Son çalışmalar, astaksantinin merkezi sinir sistemi üzerinde koruyucu etkilere sahip olduğunu göstermektedir. Ancak, astaksantinin hidrojen peroksit (H2O2) ile indüklenen oksidatif hasar üzerindeki etkileri ve apoptotik ile enflamatuar sistemlerle etkileşimi hala belirsizdir. Bu nedenle, bu çalışma astaksantinin H2O2 ile indüklenen oksidatif stres sonrası glial hücre hasarı üzerindeki koruyucu etkisini ve bunda enflamatuar ve apoptotik yollarla etkileşimini araştırmayı amaçlamaktadır. Çalışmada C6 glioma hücreleri kullanıldı. H2O2 grubundaki hücreler H2O2 ile 24 saat boyunca inkübe edildi. Astaksantin grubundaki hücreler farklı konsantrasyonlarda astaksantin ile 24 saat boyunca inkübe edildi. Astaksantin + H2O2 grubundaki hücreler ise çeşitli konsantrasyonlarda astaksantin ile 1 saat boyunca inkübe edildikten sonra 24 saat boyunca H2O2’ye maruz bırakıldı. Hücre canlılığı XTT testi kullanılarak değerlendirildi. Antioksidatif etkinin gösterilmesi için total oksidatif stres (TOS) ve total antioksidatif stres (TAS) ölçümleri yapıldı. Antiinflamatuar etkinin ölçümü için ELISA yöntemi ile TNF‑α ve IL‑1β ölçümleri yapıldı. Antiapoptotik etkinin ölçümü için ELISA yöntemi ile kaspaz 3, BAX ve Bcl‑2 ölçümleri yapıldı. H2O2 grubuna kıyasla astaksantin + H2O2 grubunda, astaksantin C6 hücrelerinde hücre canlılığını önemli ölçüde artırdı. Aynı zamanda, astaksantin antioksidatif stresin bir göstergesi olan TAS seviyelerini önemli ölçüde artırırken TOS seviyelerini düşürdü. Ayrıca, astaksantin TNF-α ve IL-1β gibi enflamasyon faktörlerini önemli ölçüde azalttı. Bunun yanı sıra, astaksantin apoptotik proteinleri olan bölünmüş kaspaz-3 ve Bax seviyelerini önemli ölçüde azaltırken, anti-apoptotik Bcl-2 protein seviyelerini artırdı. Özetlemek gerekirse, astaksantin, oksidatif stres, apoptoz ve enflamasyon belirteçlerini etkili bir şekilde inhibe ederek anlamlı bir koruyucu etki sağlamaktadır. Bununla birlikte, olası temel mekanizmaları ele almak için daha kapsamlı bir araştırma gerekmektedir.

The concept of lighting is of great importance in providing the security that people need so that they can have a quality of life and in meeting their aesthetic needs. Lighting design is related to the physical structure and the environment, and thanks to the lighting design, the aesthetic and functional needs of people will be met and the quality of life will be increased. The need to reflect the historical, cultural and aesthetic values of the city has brought the issue of urban lighting to the agenda. Lighting systems, which are applied without paying attention to the necessary lighting standards and criteria, cause some problems in urban spaces. One of these problems is light pollution; It is generally defined as the use of light in the wrong place, in the wrong amount, in the wrong direction and at the wrong time. Light pollution adversely affects the natural life and daily lives of people, and it is necessary to take various measures to eliminate such negativities in human life, to detect and eliminate these problems. In this study; The standards for the lighting of the city parks obtained by the literature studies were determined, the current lighting situation of the Butterfly Valley Park and the recommended lighting design produced by the Relux software in accordance with the standards. According to the findings; In the current lighting project, the total power consumed as a result of the lighting of all the lamps of the area has been calculated as 96 005.0 W. In the proposed lighting project, the total power consumed as a result of the burning of all lamps was calculated as 27 630.0 W. The obtained energy gain was found to be 96 005.0 W – 36 700.0 W = 68 375.0 W. As a result of working in the light of this information, energy savings of 1 in 3 have been achieved.

This study was conducted to investigate the relationship between the recent increase in the frequency of drought conditions and Root-Crown Rot (Fusarium pseudograminearum, Fusarium culmorum) in rainfed wheat growing areas of Central Anatolia. In 2018, the experiment was established in the greenhouse of Konya Bahri Dağdaş International Agricultural Research Institute using 25 registered wheat varieties in a randomised block split-plot experimental design with 4 replications. Irrigation levels (100% field capacity and 50% field capacity) were designed as main plots, inoculation (+ and -) as subplots and varieties as sub-subplots. In the study, the response of the cultivars to inoculation under artificial drought conditions was evaluated by measuring Crown Score (CR), Lesion Length (LL), Number of Diseased Leaves from outside to inside (NDL) and Plant Height (PH) from five plants in each pot. Statistically, the differences between inoculation, irrigation, NDL and LL were found to be significant at P<0.0001 level, while the differences between varieties were found to be significant at P<0.001 level for the CR parameter. On the other hand, when the interactions were evaluated for the NDL parameter, the differences were found to be significant at P<0.0001 level for all three interactions of cultivar*inoculation, cultivar*irrigation and cultivar*inoculation*irrigation. When the effect of reduced water application intended to be used in resistance breeding was evaluated for 25 different varieties under Fusarium culmorum inoculation, there was an increase in CR from 41,7% (Gerek-79) to 487,5% (Altay-2000), NDL from 7,14% (Kirgiz-95) to 200% (Alpu-2001), LL from -36,84% (Karahan-99) to 283,33% (Altay-2000) and in PH reduction from 12,41% (Seval) to 32,22% (Kirgiz-95). The results showed that drought-stressed plants were already weakened and therefore more easily and severely infected by pathogens. According to these results, it has been determined that it is very important for the region to obtain resistance to drought and crown rot diseases, which have such an obvious relationship, in breeding studies.

The purpose of this study was to evaluate the fatty acid contents in various tissues (fillet, liver, gonad) of different ploidy (triploid and diploid) and sex (female and male) rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) in the breeding season. In the study, diploid and triploid rainbow trouts belonging to the same age group (3+) were used. Fish were fed with commercial feed containing 45% crude protein and 20% crude fat until satiation. At the end of the 75-day study, biometric measurements of the fish were made and the tissues were stored in a deep freezer until biochemical and fatty acid analysis. The first finding of this study identified that ploidy (triploid and diploid) affects the biochemical and fatty acid composition of rainbow trout. The second major finding was that the polyunsaturated fatty acid values were higher and the saturated fatty acid values were lower in all tissues (especially female gonads) than other fatty acids. The results also indicate that the comparative among the biochemical and fatty acid composition of the fillet, liver, and gonad of rainbow trout is further illuminated by these data.

Chlorophyll meters manage both the amount and duration of nitrogen fertilizer application based on the principle that the chlorophyll or nitrogen content of plants should be maintained throughout their development. For smallholders in developing countries, the use of a hand-held meter to manage nitrogen fertilizer in rice and wheat is the most popular method. The adoption of nitrogen management strategies based on close sensing using chlorophyll meters and optical sensors will largely depend on the inclusion of specific economic analysis in future research. The importance of using sensors and chlorophyll meters for nitrogen fertilizer management depends on how successful current practices have been. In this study, five different nitrogen rates (0, 80, 120, 160, 200 kg N ha-1) were applied to two different wheat varieties, and the effect of these different nitrogen rates on wheat protein content was investigated in a randomized block design. A quadratic polynomial model described the relationship between protein content and nitrogen rates.

Hidabu Abote, Dera, Wera Jarso and Debra Libanos districts of North Shewa zone are potential in honey production. To enhance this potential, different organizations disseminate improved beehives technologies for the smallholder farmers. However, the impact of the disseminated technologies on household income has not been evaluated. Thus, this study aimed to evaluate the impact of improved beehive adoption on household income. Purposive and two stage sampling technique was used to select 384 sampled households. The study used logistic regression model to identify the determinants of adoption decision of modern beehive technology while propensity score matching to evaluate the impact of modern beehive technology adoption on household income. The result of logistic regression model shows that age of household head, family size, households experience in beekeeping, frequency of extension contact, access to credit services, access to training and access to beehive demonstration site visit had positive and significant effect on household adoption decision of modern beehive technology. The result of propensity score matching indicates that the adopters of improved beehive technology were earned Birr 2690.383 than non-adopter. The difference in household income between the two groups shows that there is considerable room for improvement of household income through increasing the number of adopter of improved beehives technology in the study area. This should be done through provision of training, credit, extension and expansion of beehive demonstration site among the others.

Günümüzde kullanılan birçok terapötik ilaç kaynağını şifalı bitkilere borçludur. Her bitkinin kendine özgü aktivitesi ve biyokimyasal profili vardır. Bu çalışmada günlük hayatta oldukça iyi bilinen üç farklı bitki türü; Helianthus tuberosus, Zingiber officinale ve Raphanus sativus var. niger kullanıldı. İlk defa yapılan bu çalışmada antioksidan aktivite tayini sınırlı olan üç farklı bitki seçilmiş ve aktioksidan kapasiteleri karşılaştırılmıştır. H. tuberosus, Z. officinale ve R. sativus var. niger bitkilerinin gövde kısımları %1.15 potasyum klor ile homojenize edilerek ekstraklar hazırlandı. Daha sonra antioksidan enzim aktiviteleri katalaz (CAT) ve süperoksit dismutaz (SOD) ile oksidatif stres belirteci olan malondialdehit (MDA) düzeyleri spektrofotometrik yöntemlerle saptandı. Araştırma sonucunda en yüksek SOD enzim aktivitesi R. sativus var. niger bitkisinde görülürken, en yüksek CAT enzim aktivitesi ise Z. officinale bitkisinde gözlendi. Öte yandan yer elması bitki ekstraktında MDA düzeyi en yüksek iken, en düşük MDA düzeyi ise Z. officinale bitkisinde gözlenmiştir.

Bu çalışmada, geleneksel yöntemle üretilmiş zeytin ve elma sirke biyofilmlerindeki bakteriyel popülasyon farklılıkları; türlerinin izolasyonu, bakteriyel 16S rRNA geninin V3 bölgesinin PZR (Polimer Zincir Reaksiyonu) amplifikasyonu ve ardından DGJE (Denatüre Edici Gradyan Jel Elektroforezi) ile PZR DGJE (Polimeraz Zincir Reaksiyonu Denatüre Edici Gradyan Jel Elektroforez) yöntemiyle belirlenerek, DNA dizi analizleriyle tanımlanmıştır. Elde edilen diziler, BLAST (Basic Local Alignment Search Tool = Temel Bölgesel Hizalama Arama Aracı) analizi ile hizalanmıştır. Filogenetik analiz için MEGA X (Molecular Evolutionary Genetics Analysis, X) programı kullanılmıştır. Zeytin sirkesi örneklerinde Komogataeibacter rhaeticus baskın tür olarak, elma sirke örneklerinde ise sirke bakterisi olarak bilinen Komogataeibacter xylinus (Gluconacetobacter) baskın tür olarak tespit edilmiştir. Geleneksel üretim yöntemiyle üretilen sirkelerdeki bakteriyel türlerin tanımlanması ve izolasyonu ile bu bakteriler kültür olarak depolanmıştır.

Çalışmanın amacı Denizli kent merkezi ve yakın çevresinde bulunan yeşil alanların yeterliliğinin ve kentin hava kalitesini arttırmaya yönelik sağladığı hizmetlerinin ölçülmesidir. Bu bağlamda çalışma alanı olarak Denizli merkez ilçeleri (Pamukkale ve Merkezefendi) ve kent merkezinde yer alan yeşil alanlar değerlendirme kapsamında ele alınmıştır. Yeşil alanların yeterliliği; alanın erişilebilirliği ve mahallelerin nüfus oranı çerçevesinde irdelenmiştir. Öte yandan yeşil alanların, hava kalitesinin bazı kriterleri üzerinde sağladığı faydalar “i-Tree Canopy” yazılımı aracılığıyla tahmin edilmiştir. Analiz sonuçlarına aktif yeşil alanlardan sadece iki tanesine erişilememektedir. Çalışma alanı sınırları içerisinde bulunan 111 mahalle içerisinde sadece 11 mahallede kişi başına düşen yeşil alan miktarının yeterli sınırın üzerine çıktığı tespit edilmiştir. Bunun yanı sıra aktif yeşil alanların yıllık yaklaşık 4.717.371 ton karbon monoksit, 28.032.093 ton Azot Dioksit, 276.147.567 ton ozon, 21.727.132 ton Kükürt Dioksit, 12.564.544 ton PM 2,5, 55.519.883 ton PM10 uzaklaştırdığı, 181.805 ton karbondioksit tutulduğu ve 213.603 ton karbondioksit depolandığı tespit edilmiştir. Çalışma ile Denizli kent merkezindeki yeşil alanların sosyal açıdan yeterlilikleri değerlendirilirken, kente olan ekolojik ve ekonomik katkıları da ortaya konulmuştur. Yapılan değerlendirmeler mevcut durumu ortaya koyarken kent planlama çalışmalarına da katkı sağlayacaktır.

Hayıt otu olarak bilinen Vitex agnus-castus L., meyveleri 2500 yılı aşkın bir süredir eski Mısır, Yunanistan, İran ve Roma’da çeşitli jinekolojik problemler için kullanılan yaprak döken küçük bir ağaçtır. Yaprakları ve meyveleri de dahil olmak üzere Vitex, eski çağlardan beri kaynatılarak ve kurutulmuş meyve şeklinde bitkisel tedavi amacıyla kullanılmıştır. Vitex ekstraktının anti-enflamatuar, antibakteriyel, antifungal, antioksidan ve antikanser özelliklere sahip olduğu bilinmektedir. Yapılan bazı çalışmalarda, Vitex ekstraktının iridoid, diterpenoid, flavonoid ve fenolik bileşikler gibi çok çeşitli biyoaktif bileşikler içerdiği belirlenmiştir. Vitex ekstraktı içeren gıda takviyelerinin çoğu menstural koşulları iyileştirmek ve premenstural sendromu hafifletmek için kadınlara yönelik üretilmiştir. Bu derlemede, Vitex ekstraktının fonksiyonel özellikleri, klinik çalışma sonuçları, toksikolojik özellikleri, gıda takviyeleri, patentler ve gıda uygulamaları özetlenmiştir.